Emoties slaan op hol..

Het idee dat mijn biologische moeder mij vrij vlak na de geboorte heeft af moeten staan maakt mij verdrietig voor haar. 
Dat ik nu een krummel in mijn buik heb waar ik nu al ziels veel van hou straks ook af zou moeten staan. Vlak na dat ik ben bevallen maakt mij intens verdrietig. 
Ik stuur mijn biologische moeder Martha wel eens een appje met foto's of met mijn gebrekkige spaans door middel van google translate een berichtje. 
En als ze dan zegt, ik vind het zo jammer dat ik je niet bij kan staan deze hele zwangerschap. Makes me cry. 
Het moeder gevoel wat ik vroeger niet gekend heb bij mijn adoptie moeder. Voel ik al wel over de telefoon bij mijn biologische moeder en dat voelt zo gek. 
Deze woorden maakte mij zo gelukkig. Ze wil er zijn voor mij.. ook al lukt het nu niet. 
Ik neem haar niks kwalijk en dat zei ik ook. Dat deed haar weer goed en werd ik zo opgelucht van.

Nee ik deel niet zo maar mijn persoonlijke verhaal en vind het vreselijk dat ik onder bewind sta. Maar het geeft mij zo veel rust op zo veel vlakken.
Maar o wat was ik bang in het begin. Ongeveer een jaar geleden is de bewind voering gestart, toen was het net in het nieuws geweest dat er veel geld achter over gedrukt werd en oneerlijke bewindvoerders. Maar wat mag ik van geluk spreken met de mijne, hij heeft alles op alles gezet dat ik goed verzekerd de zwangerschap kan door lopen en straks volledige kraamzorg krijg. En niet een smak met geld hoef te betalen als ik bevallen ben in het ziekenhuis! (ik was een wanbetaler)
En nu is het kei hard werken om mijn financiën onder begeleiding wel onder controle te krijgen. En ben blij dat ik daarbij mag mee kijken zodat ik het na 1,5 jaar volledig zelf kan.
Ik voel me nu stiekem een klein kind, maar wat ben ik blij dat ze bestaan!

Nu de zorgen voor mijn appartement. Mijn vriend komt uit Tilburg en komt deze kant op verhuizen. Niet bij mij in gezien dit niet kan vanwege mijn sanering en bewind. Dat vind ik vreselijk, maar gelukkig mag hij wel in de kraamperiode en verlof wel volledig hier zijn. Dat lucht zeker op. Wanneer het start kan het aftellen beginnen en ben ik binnen 1,5 jaar schulden vrij. Gelukkig zou die kleine uk er nauwelijks van merken dat mama het nu totaal niet breed gaat hebben de komende 1,5 jaar. En dat geeft mij ook een gerust gevoel. 
Alleen leven met zijn 3e en een mopshond in een app van 45m2 word denk ik nog wel afzien. Gelukkig heb ik lieve schoon ouders die mij geholpen heeft mijn huisje makkelijk in te delen zodat ik alles makkelijk kwijt kan. 
Co-sleeper, box, commode, en 2 kasten. En er is zelfs nog een speel plekje voor de kleine! 
Ik snap de vraag nu al, waarom ga je dan niet verhuizen? Nou, wij willen graag richting brabant als alles straks alles afgelost is. En om dan voor 1,5 jaar te gaan verhuizen vonden we erg onnodig.

Voor nu ben ik even uitgekletst, tot de volgende blog!