5 jaar geleden
Ellendige hormonen
Ik zei dat ik niet zo zou worden
Ik weet het nog heel goed, ik had mijn vriend plechtig beloofd dat ik niet zo'n vreselijke zwangere zou worden die onder invloed van hormonen niet te handelen was. Ik weet het nog zo goed. En ik weet ook nog heel goed dat ik deze belofte heb gebroken haha.. Die hormonen... Die ellendige dingen.
We hadden het er vaak over voordat ik zwanger was, hoe zou ik mij gedragen als al die hormonen in mijn lichaam op hol zouden slaan? Ik kon mij niet voorstellen dat die zoveel invloed zouden hebben op mijn humeur, op mijn gesteldheid, maar niets was minder waar.
Ik denk dat ik het meeste last van de hormonen begon te krijgen toen we de 20 weken grens voorbij waren. Toen begon ik mij wat meer zwanger te voelen en realiseerde ik mij plots dat de zinnetjes op de Zwitsal tubes en flessen mega lief waren, zo lief dat ik spontaan in huilen uitbarstte en vriendlief verschrikt de keuken in kwam. "Wat is er?" "Voel je je niet goed!?" Nee, nee de tube is zo lief. Toen ik dat uitsprak moest ik weer huilen omdat k om zo'n domme reden aan het huilen was. Dit was het startsein voor de meest bijzondere huilredenen.
Op een dag kwam Peter thuis uit zijn werk, ik was zo onwijs blij dat ik weer in huilen uitgebarsten ben. Een dag later keek ik blijkbaar een beetje chagrijnig en daar zei vriendlief iets over, je raad het al.. huilen. Oh en die ene keer dat mijn vriend zei: "ga huilen dan." Jup, ik kon het zelfs op commando! Waar ik voorheen niet zo emotioneel was, was ik nu een soort vaatdoek. Vreselijk!
Huilen omdat er geen boerenkool in huis was, huilen omdat het brood op was... Achteraf kan ik erom lachen, maar toen? Toen kon ik er alleen maar om huilen :')
Waar had jij last van onder invloed van hormonen?
Liefs,Erin
