Eindelijk echt goed nieuws!!!

Alweer 3 maanden geleden schreef ik mijn laatste blog over de hobbels in mijn cyclus. In december heeft de gynaecoloog nog een cyclus gevolgd om te kijken waarom ik na 7 dagen alweer een menstruatie kreeg. Hier konden ze eigenlijk niet zoveel bijzonders vinden en ook waren de bloedonderzoeken allemaal goed. Eind februari plande de verpleegkundige een 'hoe nu verder' afspraak in.

Weer een vreemde afspraak. De arts leek zijn dag niet echt te hebben. Want we waren ‘nog maar een half jaar echt bezig’ sinds ik weer een goede cyclus heb. Dus daarmee viel ik nu onder de ‘normale’ stellen en normale stellen moeten het eerst een jaar proberen voor dat ze verder onderzoek doen en als daar niks uitkomt, weer een jaar proberen. Ik kon wel in huilen uitbarsten. Dit gaat toch niet echt gebeuren na anderhalf jaar ellende….. Het enige wat ik kon uitbrengen was; ‘en mijn korte tweede fase dan?’ Ja dat hebben we onderzocht en dat is allemaal goed dus pas als hij korter is dan 9 dagen geven we daar tabletjes voor. ‘Maar ik zeg al steeds dat ik na 7 dagen alweer menstrueer, ik heb alles bijgehouden’. Het antwoord was als volgt; ‘Als jij er gelukkig van wordt om die hormonen te krijgen dan wil ik je die wel geven’. Ik was er gewoon een beetje ondersteboven van.. Als ik overal lees dat een gemiddelde innesteling rond dag 9 is en dat dat mijn kansen vergroot word ik daar zeker gelukkig van. En dus ging ik met een receptje utrogestan de deur uit.

En omdat op de dag van afspraak mijn cyclus weer was begonnen kon ik al snel starten met de utrogestan. En zie het resultaat op bovenstaande foto! Het is gewoon gelijk gelukt. Wij kunnen ons geluk niet op. Hoewel het nu wel een spannende tijd is. We zitten middenin de coronacrisis en omdat ik in de kinderopvang werk moet ik gewoon aan het werk. Volgens de arts loop ik niet meer risico nu dan anderen en heb ik daarom geen reden om thuis te blijven van mijn werk. Wel heb ik mijn werkgever op de hoogte gesteld van zwangerschap omdat zij ook van mijn hele proces weet. Ze probeert me wel een beetje te ontzien op het werk nu zodat ik wat minder ingepland wordt. Dit is ontzettend fijn dat zij daarin extra begrip toont. Een ander nadeel hiervan is dat ik ook pas over 5 weken voor mijn eerste echo mag langskomen. Bij mijn eerste zwangerschap na een medisch traject mochten we toen ik 6,5 week zwanger was al langs komen en hadden we het hartje al zien kloppen.

Nu is het dus nog even behoorlijk spannend. Ik hoop over 5 weken een kloppend hartje te horen en dat de crisis ook wat afgezakt is. Dan kunnen we daarna volop gaan genieten.

Wat betreft de hypofyse, Daar stond in april een MRI voor ingepland om te vergelijken met die van vorig jaar. Die gaat nu natuurlijk niet meer door. Ook moest ik per direct met de medicatie. Ik moet nu elke maand bloedprikken om de waardes goed bij te houden en ook moet ik in het begin van het tweede trimester weer naar de oogarts omdat de hypofyse nu weer kan groeien door de prolactine die ik nu aanmaak en deze daardoor tegen mijn oogzenuw aan kan drukken. Dus ondertussen blijf ik wel onder controle bij mijn beide artsen en hoop ik dat ik verder een hele fijne en goede zwangerschap zal hebben en eind november/begin december een gezond kindje op de wereld mag zetten.