eindelijk ben ik weer een beetje mezelf

Mijn leven.... het was alles behalve zonneschijn maar toch had ik het soms wel heel erg fijn. 

Mijn jeugd was niet altijd prettig ik ben als nakomeling geboren..als een ongelukje en totaal niet gepland was ik toch wel gewenst. Zo heb ik mij alleen niet altijd gevoeld.... ik heb als kind wel gelukkig ook veel leuke dingen meegemaakt maar ook helaas heel veel dingen waarvan ik heb gezworen dat mijn kinderen nooit aan te doen! Denk aan ruzies en pesten buitensluiten niet eerlijk behandeld worden.....

Mijn puberteit dat was een grote hel! Er zijn toen hele erge dingen met mij gebeurt... ik droeg een heel goed masker want aan de buitenkant zag ik er altijd vrolijk en verzorgd en zonder zorgen uit. Toch zijn er dingen die ik pas 4 jaar geleden tegen mijn ouders heb verteld  ( ik ben nu 26 jaar). 

Ik ben nu wel klaar om het ook eindelijk "aan de wereld" te vertellen: ik was 12 jaar oud en had een baaldag op school ik moest nablijven op school en was laat thuis ..ik moest mijn krantenwijk die dag gaan lopen en de kranten moesten altijd eerst gefolderd worden en toen moest ik eerst mijn avondeten op eten voordat ik ging kranten lopen en dat was nu zo laat dat het al donker was buiten. toen ben ik tijdens het kranten bezorgen aangevallen van achteren door een man en die heeft mij toen ook verkracht het was zo donker en de straat waar ik de kranten op dat moment bezorgde lag bij een park (je kon dan door het park een paar passen lopen dan was je bij de volgende rij huizen weet niet of ik het zo duidelijk uitleg maar het was de "kortste" weg) ik heb het toen tegen helemaal niemand gezegd ik was zo overdonderd ik voelde me zo smerig en ook schuldig als ik me had gedragen op school dan had ik niet hoeven nablijven dan was dit waarschijnlijk niet gebeurd.... ik heb de overige kranten in een vuilnisbak gegooid en ben gelijk naar huis gegaan om te douchen ik heb mijn huid kapot geschrobd en al die tijd huilde ik, ik stond meer als 1 uur onder de douche daar kreeg ik voor op mijn donder...maar toch legde ik niet uit waarom ik durfde niks te zeggen.... 

een paar weken later werd ik voor het eerst ongesteld en heb toen gelijk gevraagd aan mijn ouders of ik aan de pil mocht met de reden wat als er ooit iets gebeurd ik wil daardoor niet zwanger raken! het was een hele discussie maar ze gingen akkoord en toch hield ik mijn mond dicht over wat er was gebeurd.. (stom dat had ik nooit moeten doen) mijn lichaam reageerde niet goed op de anticonceptie pil en na verschillende testen waaronder ook soa testen want de doktoren dachten dat het misschien ook een soa kon zijn en verschillende pillen was de conclusie dat ik gelukkig soa vrij was maar ik heb wel een vijandige baarmoeder had en een hele trage eisprong waardoor er maar een hele kleine kans was dat ik ooit zwanger zou raken.... 

Mijn allergrootste droom was ooit mama te worden.... dat roep ik al sinds dat ik een klein meisje was! Er was misschien wel een kans om doormiddel van extra hormonen dat de baarmoeder goed zou gaan werken en dus niet alles als een gevaar zag wat aangevallen moest worden, en ook om zo de eisprong te stimuleren...(kom hier later op terug)

Op mijn 16de ontdekte mijn toenmalige vriend een knobbel in mijn borst wat uiteindelijk een nog goedaardigeknobbel bleek maar het was maar goed dat ik er optijd bij was... ik heb al verschillende keren mammografien moeten laten maken (dat doet zo'n zeer!!!) En ze hebben ook mastopathie vastgesteld dat is verstening van de borst spieren (dat doet ook zo'n pijn) het nare K gen zit in mijn familie en alle vrouwen in mijn familie hebben er helaas mee te maken... dus krijg ik nu nog regelmatig controles... mijn lichaam werkt vaker hoe het niet moet zeg maar......

Op school en thuis ging ik walgen ik kwam overal tegen in opstand ik deed bijna nooit meer wat iemand van mij vroeg en deed verkeerde dingen.... Ik hield van feesten en plezier maken als het maar afleiding gaf!... ik heb wel mijn school afgemaakt maar zodra mijn vervolg opleiding was gestart koos ik voor een bbl opleiding  (school en werk) en toen begon mijn werkverslaving verstand op 0 en knallen maar! 

Ik kreeg op mijn 18de te horen dat mijn baarmoeder wat rustiger was en dat mijn eisprong goed was dus misschien kon mijn droom toch uitkomen! 

Mijn werk was mijn therapie en maakte zoveel mogelijk uren ( 60 a 70 uur per week) ik ging toen ik net 1 maand 19 was op mezelf wonen... helaas ging dat niet zo goed en kwam ik in aanraking met een huisjesmelker en toen raakte ik ook overwerkt en raakte mijn baan kwijt zo kwam ik in de schulden en vond toch gelukkig wel weer een baan en een andere woning  (thuis wonen was geen optie want mijn ouders waren naar een 55+woning verhuisd ) toen moest ik op mijn 21ste uit die woning want de huurbaas ging het pand verkopen.... 

Ik had op dat moment een relatie en dus gingen we samen wonen.... dat was via een makelaar maar dat was geen zuivere koffie.... we zijn verhuisd van hot naar her pffffff wat een stress!

We hebben niet alleen veel stress gehad maar ook samen veel verdriet gekend....we hebben 7 miskramen gehad en 1 zwangerschap die was helaas niet goed en moesten we het laten afbreken en toen raakte we beiden in een depressief neerwaarts spiraal.... ik ging nog meer werken werd thuis snel chagrijnig niks was goed en had ook nog lichamelijke complicaties mijn vriend viel in oude slechte gewoontes... en uiteindelijk hebben we besloten dat samenwonen nog niet goed was voor ons.

Ik kreeg gelukkig na een tijdje een woning en vond mijn droombaan het zag er weer goed uit ik zat ook in de schuldsanering alles kwam weer goed..... (dacht ik) ..... ik kreeg een burn-out en mijn lichaam werkte niet goed mee kreeg nierproblemen heftige hoofdpijnen mijn darmen werkte niet meer goed het leek alsof mijn lichaam langzaam aan het afsterven was... ik kon soms niet werken en toen werd mijn contract in wederzijds overleg niet verlengd... ik heb een tijdje mijn hoofd boven water geprobeerd te houden maar helaas lukte dat mij niet en met mijn vriend ging het ook steeds slechter. 

We hebben allebei hulp gezocht en geknokt voor onze relatie en voor onze toekomst, hij woont nu nog steeds bij zijn moeder maar heeft zijn behandeling/therapie afgerond en is sinds december 2014 weer fulltime aan het werk echt super goed! Ben heel trots op hem!! En ik mag sinds januari 2013 nog steeds niet werken en tijdens mijn 1ste behandeling kwamen ze al snel tot de conclusie dat mijn behandelingen wel een lange tijd konden gaan duren..... (ben nu nog steeds bezig) maar er zit voor mijn gevoel wel schot in eindelijk!

Ik volg nu nog therapie bij GGZ en ik zit nog steeds in de schuldsanering en sinds februari 2015 ook in de bewindvoering... het loopt nog niet perfect maar wel op rolletjes, ofja het gaat de goede kant op gelukkig! 

Ik kreeg dus zoals ik al eerder zei extra hormonen ik had een mirena spiraal genomen na de moeilijke keuze om onze baby te laten weghalen... ik was even heel die hormonale toestanden zat en het spiraal moest er toch binnen 1 jaar uit.... het lichaam zou ongeveer 6 maanden nodig hebben om te "herstellen" dus er werd geadviseerd om een condoom te gebruiken zo gezegd zo gedaan....... we wilden pas echt gaan proberen om zwanger te raken als mijn behandelingen klaar waren en weer werkte en dan te kunnen kijken of we kunnen samenwonen.....

Het lot had hele andere dingen voor ons in petto .....want dat stomme rubbertje was dus geklapt maar we dachten dat het niet raak kon zijn want het spiraal was er net 1.5 maand uit.. heel naïef maar als het zo was dan was het zo klaar! 4 weken later kreeg ik last van mijn borsten tja het kan de mastopathie zijn toen toch ook misselijk niet goed kunnen tegen geuren en mmmm ik was zoveel al afgevallen en ik werd weer dikker terwijl ik niks geks deed eten.... toen hebben we toch maar een test gekocht (gelijk een doos waar er 2 inzitten). 

Het was in de middag maar toch maar 1 test gedaan.......POSITIEF!  Oke..... laten we morgenvroeg nog maar een test doen dan weten we het zeker soms werken die dingen niet goed.... volgende ochtend.... POSITIEF! !!! gelijk de huisarts gebeld we konden gelijk langskomen en een paar dagen daarna werden we door het ziekenhuis onder de hoede genomen. ( ik ben en blijf een risicofactor dus werd goed in de gaten gehouden).

Ik word MAMA!!!!!!! 

Wat voelde ik me toch super gelukkig! Ik had last van alle symptomen maar dat maakte me niet uit! Ik genoot van elk moment van de zwangerschap en kon niet wachten om je te ontmoeten ♡ ! Blijkbaar kon jij ook niet wachten want je kwam 1 maand te vroeg op de wereld na een bevalling van 53 uur maar wat ben je toch perfect! En wat hou ik zielsveel van jou! Mijn lieve zoontje Jaiden ♡  je was een prematuur baby maar dat was er niet aan te zien hihi mama had jou hoed gebakken ;-) je had nog wel een beetje hulp nodig maar na 7 dagen mochten wij naar huis!

Ik voel me sinds het moment dat ik wist dat ik zwanger was weer echt gelukkig en ik kreeg weer het gevoel dat ik er toe doe... mijn lieve kleine prulleke jij gaf mij weer zin in het leven! Want ik heb vaak in mijn leven gedacht dat de wereld beter af was zonder mij maar ik ben altijd blijven dromen dat mijn wens zou uitkomen. Onbewust gaf jij mij het doorzettingsvermogen om de moed niet op te geven om overal toch het positieve in te zien.

Wat droeg ik mijn buik met trots en door jou in mijn buik te voelen dat maakte mij in en in gelukkig! Ik kan door jou het verleden achter mij laten liggen en mij echt focussen op de toekomst want ik ben nu niet meer bang van het verleden het heeft mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben. Elke dag sta ik vrolijk op en dan zie ik jouw lieve mooie gezichtje en tegenwoordig doe je ook lekker brabbelen tegen mij! Ik geniet van elk moment en koester alles in mijn hart ♡.

Ook iedereen om mij heen zegt dat ze mij nog nooit zo gelukkig hebben gezien en ook dat ik een super goede mama ben. Ik hoop dat jij dat later ook over mij zegt want ik doe voor jou mijn uiterste best!  En papa doet het ook super! En die houd ook zielsveel van jou.

Nu hopen we dat we over 1a 2 jaar kunnen gaan samenwonen en misschien zelfs trouwen dan zijn we een "echt"gezinnetje. 

Dus lieve schat nu dat jij in mijn leven bent gekomen heb ik mezelf in een betere versie terug gevonden.

Xxx

* Sorry voor de hele lange blog *