Eerste keer zwanger, helaas maar kort...

Hoi lieve mama’s (& papa’s),

Ik vind het altijd fijn om hier verhalen van andere te kunnen lezen. Je haalt er tips maar ook steun uit als je jezelf er in herkent.

Vandaar dat ik heb besloten om ook mijn verhaal te delen.

Oktober 2017, na een half jaar verbouwd te hebben aan ons eerste huis kunnen we er eindelijk in. Het is nog niet helemaal klaar maar goed bewoonbaar. We besluiten met de pil te stoppen want ach het zou toch nog wel even duren voordat we daadwerkelijk zwanger zijn...

Begin december 2017, ik word niet ongesteld... Zou het dan nu al raak zijn? Ik kan het mij niet voorstellen maar ik ga na mijn werk toch snel langs de winkel om een test te halen. Eenmaal thuis meteen getest en ja hoor... hij is positief! Manlief gebeld en hij was net zo verbaasd en kon het eigenlijk niet geloven.

Na een paar dagen was het nieuws bij ons geland en waren we echt heel blij! Ook meteen de verloskundige gebeld en ik mocht de week erna langs komen voor een intake en een inwendige echo. Spannend!!!

20 december 2017, de dag van de echo. Ik ben super zenuwachtig maar gelukkig heeft manlief vrij kunnen regelen en kan hij mee naar de echo. We zijn vrij snel aan de beurt en ik mag mij meteen uitkleden en gaan liggen voor de echo. De verloskundige kijkt heel lang naar het schermpje en zegt niks... Ik word ondertussen steeds zenuwachtiger. Ik heb slecht nieuws zegt ze... Er is niks te zien in je baarmoeder dus je zal wel een miskraam gaan krijgen. Ik mag mij weer aankleden en een nieuwe afspraak maken voor over 4 weken. Als er dan nog geen bloeding heeft plaatsgevonden gaan ze kijken wat ze kunnen doen...

Helemaal verbaasd kleed ik mij aan en gaan we naar huis... Hoe kan dit? Ik voel me super zwanger, heb geen bloedverlies gehad, maar er is niks te zien?

Huilend bel ik mijn moeder op. Zij belt meteen een bevriende gynaecoloog. We mogen twee dagen later bij haar langskomen aangezien er ook kans is op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

22 december 2017, ik moet eerst bloed laten prikken en vervolgens hebben we de afspraak bij de gynaecoloog. De bloedwaarden laten zien dat ik héél zwanger ben. Ze maakt een inwendige echo en vertelt ondertussen meteen wat ze ziet. Er is een vruchtzakje te zien maar het is helaas niet verder gegroeid... Op de een of andere manier kon ik hier wel vrede mee hebben. Het was duidelijk wat er aan de hand was en ik kon in ieder geval zwanger worden.

Ik krijg drie opties van de gynaecoloog; afwachten, medicatie om een miskraam in gang te brengen of een curettage. Ik kies voor het laatste... Mij langer zwanger voelen maar het eigenlijk niet zijn vind ik geen fijn idee. De operatie wordt ingepland en een week later is het zo ver...