Eerst naar het ziekenhuis en : yes we zijn zwanger :D

Yes, we zijn zwanger! ????

Introductie & verloop zwangerschap tot nu toe.

Hoi lieve lezers, ik ga jullie vertellen over onze reis naar moederschap en alles wat erbij komt kijken.

Al ruim 2 jaar gestopt met de pil en na een jaar intensief proberen gaven we het natuurlijke proces op, januari 2017 was de tijd om dan ook echt de medische kant te gaan bekijken. 

Het begon allemaal begin dit jaar na de intake in het ziekenhuis om begeleid te worden bij een cyclusevaluatie en eventuele andere behandeling wanneer nodig. Toen eenmaal mijn nieuwe cyclus aanbrak moest ik in het begin wel 2x in de week langskomen voor een echo, toen eenmaal de vruchtbaarheidsperiode aanbrak gingen ze kijken of ik een eitje aanmaakte en wanneer het moment was dat ik ovuleerde, dit bleek allemaal sneller te gaan dan verwacht dus binnen no time was "het moment" daar om ervoor te gaan. Nou kan ik daar een super technisch verhaal van maken maar dat is niet nodig, iedereen weet wat er nodig is voor een zwangerschap en dat is een stevige vrijpartij.

Na informatie te hebben gekregen wat te doen als ik weer menstrueerde en wat voor afspraken er dan allemaal moesten komen, was het afwachten tot die nare slopende week van ongesteld worden.... Maar die kwam dus niet.

Na 6 dagen overtijd te zijn toch maar eens gebeld met het ziekenhuis of ze wouden wachten tot na het weekend, (nooit bij stilgestaan dat ik weleens zwanger kon zijn, ondanks alle signalen die mijn overgevoelige borsten al enige tijd aangaven dat het weleens zo kon zijn) en wat nu te doen. Wacht het weekend maar even af waren de woorden.

Nu zou je denken; simpel toch even testen en je weet het? Maar mijn denkbeeldige drempel lag toch echt iets hoger. Dus op advies van mijn vriendinnetje die mij een paar weken daarvoor net had verteld zwanger te zijn, toch maar te gaan testen (je bent het of je bent het niet). Dus toch maar de figuurlijke stoute schoenen aangetrokken en de badkamer ingedoken om daar dan eindelijk die befaamde "Clearblue digital" test te gaan doen. Dat was de test die ik niet eerder zou doen, dan dat ik daadwerkelijk dacht dat ik zwanger zou zijn.

En nu deed ik die ene test die zo belangrijk voor mij was, maar wat als.... Die vraag is wel duizend keer door m’n hoofd gegaan. Na enige minuten later, dan toch maar op dat digitale schermpje kijken. Wat was het oordeel? "zwanger 2-3 weken" ???????????????? Ik heb als een geest naar dat schermpje staan kijken, klopte dat ding wel? Tijd nogmaals gecheckt. Ja, lang genoeg gewacht… Hé, was het echt zo?! Ja verrek, ik ben zwanger!

IK BEN ZWANGER ???????????????? en ja, daar kwamen de tranen. Als een gek heb ik mijn man die boven zat te Playstationen geroepen, die als de sodemieter de trap afgeraced kwam en mij vaag stond aan te kijken en vroeg; schat, wat is er?! WE ZIJN ZWANGER???????? mijn tranen kon ik niet meer verbergen, maar de lach op mijn gezicht liet zien dat het tranen van blijdschap waren. Hij vroeg waar de test lag. Ik zei in de badkamer en weg was ie om te checken of het echt was gelukt. Ik liep naar hem toe en keek hem aan "je word papa schat". We vlogen elkaar in de armen en moesten beide huilen van blijdschap, zo’n mooi cadeau vlak voor onze verjaardagen!

En dan komt het onvermijdelijke moment; bel je je ouders direct op of vertel je het op een ludieke manier? Nee, wij konden deze vreugde niet een minuut langer verstoppen en belden als een gek onze ouders broers/zussen en beste vrienden op. Die nog verbaasder en enthousiaster waren dan onszelf. Heerlijk om zulk mooi nieuws te brengen aan je geliefden en dierbaren. ♡

De rollercoaster van emoties & lijstjes was dan eindelijk begonnen, wat hebben we hier lang op gewacht!