Eerder naar huis en blijven overgeven

Wij waren ongeveer tien dagen in Spanje, en het was echt heel leuk. De kinderen genoten en we hadden het heel fijn samen, tot ik 's nachts wakker werd en heel erg moest overgeven.

Ik ben vervolgens de hele tijd wakker gebleven tot de volgende ochtend. Ik zei tegen Davy: "Ik denk dat ik iets verkeerds gegeten heb." Ik voelde me echt heel beroerd, maar ik wilde de vakantie niet verpesten. Dus ben ik toch gewoon meegegaan naar het zwembad en heb ik het daar rustig aan gedaan. Davy is met de kinderen en onze vrienden Noëlla en Stefan en hun kinderen gaan zwemmen. Zij stonden op dezelfde camping als wij. 's Avonds gingen we bij Noëlla en Stefan eten. Ik dacht: ik eet wat, dan voel ik me vast beter. Maar ook dit kwam er gelijk weer uit. Ik wilde niet naar huis, want ik vond het sneu voor de kinderen als we naar huis zouden gaan. Maar Davy zei: 'Zo kunnen we hier niet blijven.' Dus de volgende dag zijn we toch naar huis gegaan.

Thuis voelde ik me niet echt beter, en ik bleef overgeven. Dus op naar de dokter. Zij kon ook niet vinden waar het aan lag. Dus zei ze: "Laten we maar even bloedprikken, misschien komt daar iets uit." Ik belde vervolgens mijn schoonzus Christel en zei: "Kun jij even voor mij een zwangerschapstest halen?" Zij was zelf ondertussen vier maanden zwanger, dus zo gezegd, zo gedaan. 's Avonds ben ik naar Christel gegaan en hebben we samen die test gedaan. En je raadt het al, binnen tien seconden twee donkere strepen. Ik zei: "Kijk dan..." Zij vond het natuurlijk super leuk, maar ik dacht echt: "Hoe dan? Ik heb er al drie? Nog een baby?" Even dacht ik: "Hoe moet ik dit in godsnaam gaan doen..." Toen ik thuis kwam, moest ik het natuurlijk aan Davy vertellen. Maar ik was zelf nog in shock, en ik wist helemaal niet hoe ik dit nu weer moest gaan vertellen aan iedereen...