Eenzaamheid tijdens de zwangerschap

Ik ben Kirsten, 24 jaar oud en in verwachting van mijn eerste kindje. Mijn vriend en ik waren niet bewust heel erg bezig met zwanger worden alleen wisten wel dat we het konden worden, dus het is zeker gewenst, maar ergens ook enorm snel gegaan. Wij hebben ons nergens over kunnen inlezen op voorhand. 

Nu ben ik precies 26 weken zwanger en ik merk zowel lichamelijk als mentaal dat het al behoorlijk achteruit gaat. Lichamelijk heb ik al een tijd last van kwaaltjes, waar ik helaas overheen moet komen, maar een dag zoals vandaag maakt het emotioneel erg moeilijk.

Op deze dag had ik afgesproken met vrienden, maar zij laten op de dag zelf verstek gaan. Op zo'n moment voel je je erg eenzaam. Vooral als je nadenkt wie je eigenlijk nog allemaal hebt ‘overgehouden’ sinds je zwanger bent… er is 1 echte vriendin waar ik ALTIJD op kan rekenen, maar ik onderhoud graag mijn andere kleine vriendschappen ook, maar blijkbaar hebben hun daar geen behoefte aan? Wat moet ik hier nu mee… 

Op zulke momenten voel ik mij zo alleen, vooral omdat mijn beste vriendin en ik tevens ook collega’s zijn, dus eigenlijk nooit echt leuke dingen samen kunnen doen omdat wij óf beide werken óf als ik vrij ben, zij werkt (of andersom). Nu ga ik maar weer op pad met mn moeder. Wat uiteraard ook leuk is, maar waar zijn m’n vriendinnen???

Hebben meerdere mensen deze ‘eenzaamheid’? Ik denk sowieso dat ik natuurlijk extra emotioneel ben met alle hormonen etc. Maar ik begrijp niet waarom ik ineens er ‘alleen’ voor sta….