een zwangerschap met HG en BI deel 2

het vervolg...

Bij 24 weken zwangerschap ben ik op krukken gaan lopen. Mijn bekken was inmiddels zo instabiel dat ik mijn schaambeenderen langs elkaar voelde schuren. Mijn SI gewrichten deden enorm zeer en mijn stuitje werd door alle compenserende spieren schuin getrokken. Door het lopen met krukken stond ik altijd met 2 "benen" op de grond en is de belasting voor het bekken minder. Voor de grotere stukken hadden we inmiddels ook al een rolstoel in huis staan. Slapen ging ook al steeds minder door de pijn.

27 weken zwanger. Ik had al een aantal dagen veel last van harde buiken, maar er zat geen regelmaat in. De verloskundige vertrouwde het niet en op haar advies heb ik mijn urine laten controleren. Ik ging er vanuit dat het toch niks zou zijn want verder had ik nergens last van. Wordt ik een uur na het inleveren van de urine gebeld door de huisarts, blijk ik toch een blaasontsteking te hebben. Totaal niet verwacht! Dus nu ook nog een antibioticakuur geslikt om hier weer vanaf te komen.

met 28 weken zwangerschap heb ik toch weer contact opgenomen met mijn verloskundige. Ik sliep al 2 weken heel slecht. Ieder uur op de klok zag ik. Ik kon geen houding in bed meer vinden dat mijn bekken minder pijnlijk was zodat ik een paar uur kon slapen. Gemiddeld sliep ik 3 a 4 uur per nacht en niet aan een stuk. Zij adviseerde mij contact op te zoeken met mijn huisarts. Die schreef 20 mg temazepam voor. Deze mocht ik 1 keer in de week gebruiken. Hiermee sliep ik in ieder geval 1 keer per week 3 a 4 uurtjes aan een stuk. Dit was een opluchting voor mij.

Rond de 30 weken zwangerschap zijn we nog lekker op vakantie geweest. We hadden een huisje bij centerparcs in frankrijk geboekt. Lekker alles gelijkvloers, dat is echt fijn! Verder iedere dag lekker zwemmen. Ik had alleen weer pech. De stoelen in het huisje bleken niet heel goed te zijn en ik zak daar natuurlijk weer doorheen. Vol op mijn stuitje. Dus helaas nog mee pijn voor mij. Mijn vriend heeft toen alle stoelen gecontroleerd en er bleken er 6 slecht te zijn. Door de val was slapen weer onmogelijk, te veel pijn. Toen besloten 2 keer per week een slaappil te nemen want ik hield het niet meer.

Bij 32 weken weet ik echt geen raad meer met mezelf. Ik heb overal hulp bij nodig. Aankleden, huishouden, de verzorging van mijn 2 jarige zoontje. Niks kan ik meer zelf. Als mijn vriend is werken komen mijn moeder of schoonmoeder in huis om me te helpen. Een dag alleen zijn is geen optie meer. Mijn bekken is zo instabiel dat zelfs auto rijden niet meer lukt, de laatste keer dat ik dat gedaan had was gewoon gevaarlijk. Ik kon niet zachtjes en geleidelijk remmen en dus alleen maar vol de rem intrappen. Levensgevaarlijk!

bij 33 weken ben ik voor het eerst een nacht in het ziekenhuis op de verloskamers gaan slapen. Hier kreeg ik sedatie, een spuit waar een combinatie van pijnstilling en slaapmedicatie in zat. Deze hielp! Voor het eerst in weken heb ik van 23 tot 8 uur geslapen! Later die week ben ik weer bij de huisarts geweest omdat ik er weer doorheen zat. De huisarts heeft contact gehad met gynaecoloog en mocht 50 mg Tramadol voor de nacht voorschrijven. Dit hielp een beetje en ik kon weer 4 a 5 uurtjes slapen 's nachts. Verder wordt er geregeld dat er een bed in de woonkamer komt te staan, want traplopen lukt gewoon niet meer. Helaas betekent dat dus ook dat ik niet meer lekker boven kon gaan douchen. Wat kun je dat dan gaan missen!!

34 weken zwanger. Ik zit er weer helemaal doorheen. Max 3 uur slapen op een nacht is veel te weinig. Mijn hersenen functioneren gewoon niet meer, gesprekken komen niet echt mee binnen. Ik heb weer contact gehad met de verloskundige en de huisarts. Deze hebben contact opgenomen met de gynaecoloog, helaas ging deze niet akkoord met sedatie, ik moest weer een andere slaappil proberen. Wel wordt er eindelijk een afspraak gemaakt op de poli gynaecologie.  Helaas werkt de slaappil niet en wordt de werking van de tramadol ook weer minder en slaap ik al een aantal nachten nog maar een half uur. 

De liggingsecho. Bij 35 weken hebben ze een echo gemaakt om de positie van de baby en de groei te bepalen. Nu bleek uit de echo dat de baby in volledige stuitligging ligt. Gelukkig we veel vruchtwater en ruimte dus bij 36 weken gaan ze een poging doen om te draaien. Bij de gyncaecoloog worden we helaas niet veel wijzer, het enige wat ze kon regelen was de sedatie.

Bij 36 weken zwangerschap stond de versie (draaien van de baby) gepland. In het ziekenhuis aangekomen wordt er eerst een hartfilmpje gemaakt en daarna de echo en wat blijkt, hij ligt goed met zijn hoofd naar beneden dus dat was heel fijn want een keizersnede en bekkeninstabiliteit is geen fijne combinatie. Dat heeft de gynaecoloog wel 10 keer herhaald, zodat we wel voor de versie kozen. In het ziekenhuis zagen ze wel dat het echt niet meer met me ging. Eindelijk werd er een plan gemaakt. De tramadol werd verhoogd naar max 4 keer per dag en 2 keer in de week mocht ik voor sedatie in het ziekenhuis komen slapen. Rond de 38 a 39 weken zou ik ingeleid worden. De zorg werd nu ook overgenomen door de 2e lijn ivm met de hoeveelheid medicatie. Mocht de bevalling uit zichzelf beginnen dan moest de kleine goed in de gaten gehouden worden.

Bij 37 weken werd er na veel vragen eindelijk een datum geprikt. Donderdag 13 Juli zou ik 's avonds naar het ziekenhuis komen voor sedatie en de volgende ochtend zou er gestart worden met de inleiding. Een datum weten was heel fijn voor mij. Eindelijk zou er een einde komen aan mijn lijden. Ik moest op woensdag wel stoppen met de tramadol want anders zou de kleine afkickverschijnselen kunnen hebben na de geboorte. 

Helaas liep dat ook weer niet zoals het hoort. Hierover zal ik vertellen in mijn volgende blog.