3 jaar geleden
Een vasa previa en nu?
In mijn vorige blogs kon je lezen dat ik bloedingen had er een placenta previa en vasa previa werd gediagnosticeerd. Hier lees je hoe onze rollercoaster verder ging.
Die woensdag vertrokken wij al om 6.00 uur naar Nijmegen om de files voor te zijn en op tijd in het ziekenhuis aan te komen.
We waren ruim op tijd gelukkig en er was al koffie en thee te halen in het restaurant beneden dus daar zaten we de minuten weg te kijken.
We gingen daarna naar boven om ons te melden en mochten vrij snel naar binnen.
Weer ons verhaal verteld en daar mocht ik gaan liggen. De gynaecoloog gaf aan dat we niet moesten schrikken, ze waren al met z’n 2e maar er zouden straks nog meer mensen mee komen kijken.
De echo duurde ruim 1 uur en 15 minuten. Er kwamen inderdaad meerder gynaecologen mee kijken. Het was erg kundig maar ze waren vooral heel lief en geduldig. Ik kan je vertellen dat zo’n echo van onder zo’n lange tijd.
Na de echo mochten wij plaats nemen in de wachtkamer en gingen zij met alle verschillende specialisten gelijk mijn casus bespreken en de echo foto’s nogmaals bekijken.
Na een half uur werden wij weer geroepen en met 2 gynaecologen bespraken wij hoe nu verder.
Er was op dat moment nog geen spraken van de nieuwste richtlijn (nu wordt er geadviseerd tussen 34-36 weken de keizersnede te doen) dus het advies was met 36 weken de keizersnede uit te voeren bij onze eigen gynaecoloog in het streekziekenhuis. Mocht er wat veranderen dan moest ik gelijk contact opnemen en er werd een afspraak gemaakt om de rest te gaan plannen in Ede.
Die maandag was ik 34.1 en we kregen alleen een echo op de buik omdat ze van onder niets wilde aanwakkeren. Nog een mooi 3D fotootje van ons ventje. We besproken de keizersnede te doen op 35.5 volgende week vrijdag of met 36.1 die maandag. Die maandag was de gynaecoloog eigenlijk met vakantie maar zou ze voor mij terug komen. Onze voorkeur ging naar 35.5, wel vroeg maar voelde mij zo’n tikkende tijdbom dat ik niet dan nog een weekend door wilde lopen.
Ze belde de planning maar de OK was voor die dag vol. Ze zou er nog achterheen gaan en mij later terugbellen wat het ging worden.
Bloedprikken, pre operatief een rondleiding op de neonatologie en een gesprek met de kinderarts volgde nog gelijk die dag.
Wij gingen daarna lichte zelfvertrouwen en een redelijk gerust hart naar huis. We kregen de juiste zorg en ze namen alles zo uiterst serieus.
Die middag belde onze gynaecoloog zelf nog op eind van de middag. Ze had een plekje kunnen bemachtigen op die vrijdag als ik 35.5 week was. Om 9.00 uur melden en om 11.00 uur zou het zover zijn.
Ik was opgelucht en blij. Hoewel de termijn vroeg was gingen wij ons kindje redden. Nog 1,5 week te gaan.
Niet wetende wat ons die avond slechts een paar uur later te wachten stond.
