Een te vroeg geboren kindje in 1981

Mijn zus werd in 1981 plotseling geboren na 26 weken zwangerschap.

In 1 week tijd kreeg moeder een dikke buik. 

De artsen dachten dat het een tweeling zou zijn, maar het bleek "gewoon" teveel vruchtwater te zijn.

Plotseling was Janneke daar. Geen couveuses beschikbaar, met de trauma-helikopter over naar een andere stad, met een hersenbloeding als gevolg....

Moeders zag Janneke de eerste 10 dagen niet. Stel dat dat mensje van 900 gram het niet zou redden.

Na de eerste 2 weken leefde Janneke nog en kon ze haar voor het eerst in haar armen sluiten.

Dat is nu 34 jaar geleden.

De zorgen kost zijn tol, voor iedereen in onze familie. Ik kies voor de zorg voor zus. Ik ben wel bang voor de toekomst, ik hoop dat ik het kan zoals ouders dat kunnen.

Mijn zus is mijn zorg en haar leven heeft invloed op de keuze voor eigen kinderen of niet... 

Moederliefde is een ontzettend bijzonder goed....

Onze mama gééft letterlijk haar leven voor haar 2 dochters.

Om een lang verhaal van 33 jaar kort te houden;

ze heeft samen met papa, het babytje van 900 gram, die haar eerste levensjaren niet kon zien en niet kon praten, weten groot te brengen naar een vrouw van 1.80 meter, die door hun hulp elke dag weer zelfstandiger wordt.

Elke dag spannen ma en pa zich weer in en elk jaar merk je vooruitgang, al gaat het soms moeizaam en duurt het lang. Vasthouden en volhouden.

13 jaar geleden is hun levenswerk, het 1e woon-zorgproject in Nederland, geopend, 150 km verderop.

Bedacht, opgezet en gecoördineerd door de ouders.

Ondertussen ben ik 31 jaar en zelf ben ik sinds mijn 11e jaar ook al vaak, lang, erg ziek geweest, waar het tot 3x toe, ook kantje-boord was; o.a. anorexia nervosa. Ik in Heerlen op de IC, tegelijkertijd mijn zus op de IC in Nijmegen.

Hierdoor kan ik niet zomaar meer zwanger worden. Teveel schade aan mijn lijf. En zo lijkt één dominosteen de rest om te blijven duwen.

Onze ouders deden wat ze konden en ook al duurde het maanden... Elke dag waren ze allebei urenlang bij ons, in het ziekenhuis. Moeder is oprecht gelukkig als haar 2 dochters dat ook zijn. Als zij zelf iets heeft, hoor je haar daar niet over.

Als het met mij minder goed gaat of een slechtere dag heb, staat moeder direct voor de deur.

Ze zal me zelfs helpen stofzuigen, ook als dit ten kostte gaat van haar eigen welzijn en huishouden. Dan zal zij haar eigen huishouden wel laten liggen.

Een voorbeeld voor alles, hoe onze ouders er voor ons zijn: dag, nacht, praktisch, financieel, een luisterend oor, tips, advies, steun... Onvoorwaardelijk!

En dat al bijna 34 jaar lang, dag in-dag uit.

Dat is bijzonder!

Ze vragen er niets voor terug, nóóit. Het enige: 2 gezonde dochters....

Dat is hun geschenk op deze aardbol. 

Ik ben dankbaar, ondanks alles, voor de liefde van mijn ouders en de liefde van mijn kleine, grote zus!

En, ik ben dankbaar met zo'n speciale, allerliefste zus. Ik kan ook juist van háár leren! 

MAMA'S: Jullie liefde is speciaal!