3 jaar geleden
Een ode aan jou, mijn liefste.
Een ode aan jou, mijn liefste, mijn steun, mijn toeverlaat. Oneerlijk tegenover iedereen die ook voor ons klaar staan? Misschien wel, misschien niet. Maar jij.. jij bent jij en daarom verdien je dit.
Mijn liefste.
Zwanger zijn ben je samen, ook al vond ik dit altijd onzin. Jij voelt het niet, jij voelt niet wanneer ik pijn heb, wanneer ik baal dat ik iets niet kan, wanneer ik nachten niet slaap of wanneer ik, zoals nu, met een infuus in mijn hand alleen in het ziekenhuis lig.
Maar ook jij voelt ze niet van binnen schoppen, draaien en nu al eigenwijs doen, jij mag niet mee naar de echo's om je eigen kindjes te bekijken, je mag niet mee naar de andere afspraken over de bevalling of over onze gezondheid en hebt misschien het idee dat het alleen maar om mij draait.
Maar jij, jij staat elke ochtend naast mijn bed om mij te helpen, tussen het werken door doe je het huishouden, je doet boodschappen en maakt mijn favoriete eten, ongevraagd wanneer ik mij energieloos en kut voel. Jij helpt mij met afdrogen wanneer ik er zelf niet bij kom, helpt mij met douchen wanneer het mij niet lukt. Jij laat alles vallen, zonder enige twijfel, wanneer we weer eens naar het ziekenhuis moeten omdat ik pijn heb of gewoon, omdat ik het vraag.
En jij, jij troost mij wanneer ik verdrietig ben omdat ik mij zorgen maak over onze kleintjes, wanneer je mij moet achterlaten alleen in het ziekenhuis doet dit jou net zoveel pijn als mij dat doet, maar je houdt je sterk, voor mij. Slaat een arm om mij heen wanneer jij denkt dat ik deze nodig heb. Wrijft over mijn rug wanneer ik pijn heb, ook al heb jij misschien net zoveel pijn, om wat voor reden dan ook.
Over één ding ben ik wel echt uit na deze tijden; zwanger ben je zeker wel samen. Want ik word niet alleen mama, maar ook jij, jij wordt de beste papa die ik kan bedenken voor onze kindjes.
Een ode aan jou, mijn liefste, mijn steun, mijn toeverlaat.
