8 jaar geleden
Een naar voorgevoel..
Daar ga ik dan.. Mijn gevoelens op papier zetten.. Of nou ja in een blog op internet dan, via mijn telefoon.
Die donderdag na de eerste 20 weken echo ben ik lekker uiteten geweest met een vriendin van mij. Ik heb gelachen en gepraat, kortom heel gezellig! Echter die avond lag ik in bed en kreeg ik hele erge steken in mijn buik. Ik dacht dat ik iets verkeerds had gegeten want ik voelde mijn kleine meid nog wel trappen. Na wat pijnstillers in te hebben genomen ben ik in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ik wakker met een raar voorgevoel.. Het was ondertussen al 2 uur in de middag en had nog steeds mijn dochtertje niet voelen trappen. Ik vond het raar want ik voelde haar elke dag echt wel een paar keer per dag.. Ik in paniek de gynaecoloog gebeld en ik kon meteen komen. De gynaecoloog maakte een echo van letterlijk 2sec en zei "het is normaal dat je haar niet kan voelen hoor want je bent nog maar 20+ weken en dan hoef je je babytje nog niet elke dag te voelen en niks aan de hand hoor het hartje klopt nog" .. Het hartje klopt nog.. Toen nog wel ja, achteraf gezien was het toen al mis en werd mij later verteld dat het hartje het als laatst opgeeft terwijl de rest misschien al uitgeschakeld was.
Dat weekend ging ik met een rotgevoel naar familie toe. Ik had die zaterdag een verjaardag van mijn nichtje. Die zaterdagavond ook kreeg ik heel veel last van mijn rug, en voelde mijn buik hard aan. Ik kon geen goede houding vinden, lopen was ongemakkelijk, zitten deed zeer, het enigste wat ik kon doen was liggen en of iemand dan even hard tegen me rug wilde duwen.. Voelde mij wel een gek maar dat verlichtte wel de pijn (Achteraf gezien waren dit weeën maar dit wist ik toen niet). Uiteindelijk ben ik in bed gaan liggen en ben in slaap gevallen.
Zondag was een rustig dagje, een pyjamadagje, bij oma thuis. Mijn kleine neefje van 1 was er en heb die dag veel met hem geknuffeld en gespeeld. In de loop van de avond merkte ik dat ik mijn dochtertje nog niet gevoeld had en dat die soort spanning die normaal op je buik staat als je zwanger bent weg was. Me buik voelt gewoon zacht aan alsof er helemaal niks in groeide. Ik vond het vreemd en had al een naar voorgevoel. Ik wist het ergens wel maar wilde het toen nog niet inzien. Ik bedoel als de gynaecoloog zegt dat ik mijn baby nog niet elke dag hoef te voelen en nee er is niks aan de hand want het hartje klopt nog.. Dan ga ik er vanuit dat alles goed is.. Ik zie het maandag wel weer dacht ik met de uitgebreide 20 weken echo. Waar ik heen ging met een positief gevoel maar een negatieve gedachte..
Anoniem
Hallo lieve dame, jeetje wat een verhaal. Vaak klopt je gevoel helaas. Voer jaar geleden heb ik het soortgelijke meegemaakt. Ik was wat korter zwanger. Die week ervoor het goed kloppend hartje, alleen liep de groei wat achter en moest ik een week later terug komen. Toen ik vroeg of ik mij zorgen moest maken. Werd het weggewuifd en vertelde ze dat het wel vaker voorkwam. Maar ook mijn gevoel zei wat anders. En helaas ook mijn gevoel klopte. Wat ik wil zeggen is dat ik respect voor je heb. En dat ik trots op je ben dat je dit schrijft. En ik denk dat een klein mensje dat ook op jouw is. Sterkte
Marianne
Wat heftig? Ik wil je veel sterkte wensen.
Anoniem
Je zou niet alleen mama worden, je bent mama. Ik wens je in ieder geval veel sterkte.
Maribel91
Ach jeetje wat heftig! Krijg gewoon kippenvel. Hopelijk kan het op deze manier een plaatje geven. Sterkte en ook van mij een dikke knuffel!