een mooie zwangerschap tot 35 weken!

hallo allemaal.

Zoals beloofd hier verder mijn verhaal.

Super blij dat ik was! Wij werden papa en mama!???? 

Toen ik 2 dagen wist dat ik zwanger was begon voor mij de drang om al alles te gaan regelen van echo's tot geboorte kaartjes.

Voor de meeste dingen nog veel te vroeg natuurlijk maar mijn geluk kon niet op.

( ik ben zowiezo een regellaarteurtje hihi)

Nou de eerste afspraak stond gepland op naar het ziekenhuis in maastricht. En oohh wat was dat spannend en daar was het dan een klein koffie boontje met nog helemaal geen structuur. We kregen wat foto's mee na huis die ik meteen een plaatsje gaf. Met 10 weken mocht ik terug komen om te kijken of alles nog in orde was. En tja 2 weken wachten leek een jaar maar ik genoot enorm van het zwanger zijn.

Ik had ook totaal geen last van misselijkheid of andere bijhorende symptomen. GELUKKIG MAAR! De 10 weken waren aangebroken en alweer sprankelende mijn ogen van geluk. Het hartje klopte mooi en het begon al mooi vorm te krijgen. Ik was in maastricht onder behandeling van een gynaecoloog en die stelde voor dat ik bij een verloskundige in de buurt mocht gaan zoeken. En de vervolg echo's in het dichtstbijzijnde ziekenhuis in Heerlen kon doen.

Ik maakte een afspraak toen ik thuis kwam. Ik mocht een week later al langs komen om kennismaking te doen.  En ik vond ze geweldig ze hebben me super geholpen de hele zwanger toe.

ik was zo overtuigd dat we een zoontje zouden krijgen ik droomde alleen maar van jongetjes.

Terwijl ik altijd graag een meisje wilde. Maar mijn gevoel zei nee een klein ventje komt eraan. En tja de naam voor een jongen hadden we ook als eerste, een meisjes naam vond ik zo moeilijk????.

Toen was het moment daar we hadden een afspraak gemaakt bij het eChi centrum licht punt.

Met de hele bups familie gingen we er naar toe want we wouden graag voor de 20 weken echo weten wat het werd. Eindelijk lag ik op het bed en daar was het weer een mooi kindje met alles erop en eraan. Niks mis mee. En toen het moment van de waarheid????????en ze vroeg nog aan ons van zien jullie het al. En ik als hardste die schreeuwde JAAAAA EEN JONGE. En ze kijkt me aan en zegt NEEE EEN MEISJE. Nou ik wist niet waar ik moest kijken ik kon het niet geloven. Verbaasd sprongen we in de auto en begon het langzaam te beseffen een kleine meid????wat was ik blij mijn droom kwam uit. Meteen zijn we gaan shoppen! Alles rozeeeee!!! 

De 20 weken echo was trouwens super! Ze was alleen wat aan de kleine kant maar goed ik ben ook niet de grootste.

Nou de weken vlogen voorbij en met 27 weken hadde  we weer een 3d pret echo aangevraagd.

En oohh dat was zo mooi en we hebben meteen alles vast laten leggen op dvd ( waar ik en mijn meisje nog wel eens met ongeloof naar kijken).

Opeens begon ik veel hardrbuiken te krijgen en met 29 weken moest ik toch echt stoppen met werken. Het werd alleen maar erger en ik kreeg ook nog eens een blaasontsteking erbij. Nou lekker dan en je mag geen kuurtje nemen. Dus dat werd op de cranberry tabletten zitten.

Nou na weken thuis te zitten heb je iedere kastje en hoekje toch wel al 20 x gepoets ????.

Ik was het zat en hoopte dat ze snel zou komen. Met 35 weken begon ik wat last te krijgen van flauwte gevoel en gewoon niet lekker voelen. Ik dacht dat ik een griepje zou krijgen maar naar 1 week was ik er zo kapot van dat ik radeloos werd. Want na een doktor bezoekje en de mededeling kreeg van tja het hoort erbij .

Voelde dit niet goed voor mij zelf. Ik had nergens meer zin in ik wou het liefste in bed blijve liggen en dat niemand me zou storen. Naar een bezoek aan de verloskundige bleek dat mijn bloeddruk zo laag was dat dat de boosdoener was. Nou met dubbel zouttige drop voelde ik me naar 2 dagen al vele stukken beter. Ik pakte de draad weer op en probeerde weer te genieten. Maar toen ik de 39e week bereikt had werd het wel heel erg zwaar. De nachten waren een hel en ik voelde me alsof ze nooit zou komen. Om mij heen beviel iedereen en hadden hun pareltjes al in hun armen. Maar ik liep nog rond met een waggelende kont. nou goed dacht ik tot de 40e week moet ik zowiezo lopen dus we gaan maar door. Week 40 gebeurde niks week 41 gebeurde niks. Ik werd en voelde me steeds meer downer worden en vond het echt niet meer leuk. Met 41 weken en 4 dagen ( vrijdag de 13e ook nog) kreeg ik weer een controlle met ctg erbij want mevrouw bleef wel erg lang zitten. Mijn moeder en ik zaten te wachten in de wacht kamer. We mochten eindelijk weer naar binnen. hij vroeg meteen hoe het was daar onder ik zei dat het nog steeds rustig was. Nou dat wou hij dan even met eigen ogen zien. Opeens keek hij me aan en zei mevrouw heeft u niks gemerkt ik zo nog met verbazing????moest dat dan? Nou mevrouw u kunt vandaag of morgen u dochtertje in u armen sluiten u heeft 4 cm ontsluiting. Ik hoor me moeder nog zeggen 4CM !!! Ik dacht dat ik van die stoel afvloog. Ik snapte het niet dat zou ik toch hebben moeten gevoeld? Hij belde gelijk mijn verloskundige en begon het verhaal te vertellen en die geloofde het ook niet. Ik moest nog even een ctg gaan maken en dan mocht ik weer lekker naar huis want ik wou graag thuis bevallen. Ik liep door naar de ctg en ik voelde me totaal niet lekker van de schrik. Mijn moeder zag het gelijk aan me. Nou na even 20 min aan de ctg te liggen mochten we naar huis. Mocht ik maandag nog niet bevallen zijn moest ik meteen bellen en werd ik ingeleid. Maar hun waren er van overtuigd dat dat belletje niet meer nodig was. We zaten in de auto en ik begon want krampen te voelen en ja dat zouden weeën zijn! Me moeder reed snel na huis. Eenmaal thuis aangekomen voelde ik niks meer. Nou hij met zijn leuke praatjes zei ik nog het zet toch niet door. Maar we moesten afwachten want tot maandag was nog lang.

En tja vrijdag avond geen kindje, zaterdag nog geen kindje, zondag nog geen kindje.

Ik werd helemaal gek want ik wou niet ingeleid worden. Mijn moeder belde me op zondag ochtend en besloot om even een stevige wandeling te gaan maken. En tja wat wij leuk vinden om over heen te wandelen is een rommelmarkt. Daar hebben we de hele dag rond gehuppeld en in de hoop dat er wat zou gebeuren daar onder. Nou na een slechte nacht van piekeren was het moment daar maandag ochtend!! Ik was al van 4 uur in de ochtend wakker en was alweer gaan poetsen. Om 9 uur belde ik de afdeling gynaecoloogie en vertelde dat ik vandaag 42 weken was en een afspraak moest maken voor inleiding. Die vrouw vertelde mij dood gewoon dat ik dan maar morgen moest terug bellen want het was druk. Ik zei pardon??? Ik ben 42 weken ik heb al lang genoeg gewacht. Nou na lang bellen kon ik om half 12 langs komen voor een echo en ctg en dan zagen we wel verder. Mijn vriend was gewoon gaan werken en ik zou hem bellen als het zover was omdat het waarschijnlijk toch de dag erna werd dat ik werd ingeleid. Mijn moeder kwam mij om 10 uur halene en gingen nog even van te vore boodschappen doen. Nou afwachtend in zwetend in de wachtkamer mochten we eindelijk naar binnen. Nou mevrouw ze zit blijkbaar nog goed daar binnen.. hij kon er mee lachen maar ik totaal niet want ik had het anders verwacht allemaal naar hun zijn zeggen. Hij vroeg of ik weeën had gehad. Ik zei niu 3 stuks toen we naar huis reden afgelopen vrijdag maar meer ook niet. En ja daar lag ik weer in de stoel. En hij begint te lachen en zegt verbaasd mevrouw u heeft 7 cm ontsluiting. Ja toen snapte ik er helemaal niks meer van. Ik wist niet of ik moest lachen van blijdschap of huilen van angst omdat ik het me allemaal heel anders had voorgesteld. Nou hij belde alweer mijn verloskundige en vertelde het verhaal. Ik mocht weer een ctg maken en erna naar huis omdat ik graag thuis wou bevallen . Hij toucheerde me nog even zodat het misschien weeën  zou opwekken. Eenmaal lijks bleek naar de ctg te hebben gelopen. Was het gewoon nog rustig daat binnen ik begon wel weer even wat krampen te krijgen maar die waren zo weer weg. Ik mocht na huis al vond mijn moeder dat geen goed idee want stel ik zou in de auto weeën krijgen of bevallen. Maar ik had haar eindelijk  zo ver.. ik stond op en boem! Ik kreeg een enorme druk van onder. Ze rade me aan om niet meer naar huis te gaan  want de kans was groot dat ik binnen nu en een paar uur zou bevallen. Ze belde gelijk mijn verloskundige en die kwam af. Ik belde gelijk mijn vriend en Zei kom je want ik denk dat het zo gaat gebeuren. Hij moest natuurlijk snel naar huis de spullen halen en weer naar het ziekenhuis komen. Nou hij en de verloskundige kwamen aan. We zouden de vliezen gaan breken en dan afwachte. Hij zette de spullen klaar en ik en mijn moeder gingen nog even snel een broodje halen en eten. Eenmaal weer terug kon ik gaan liggen ik was op dat moment zo bang omdat ik niks heb gevoeld van mijn ontsluiting dat ik niet wist wat op me af kwam. Want mijn beeld van bevallen was totaal verward. Er was een stagaire mee en vroeg of zei het onder toezien van de verloskundige mocht uitvoeren. Dat vond ik geen probleem want tja iedereen moet het leren. Om 14:15 ging ze mijn vliezen breken er kwam niet veel vruchtwater mee dus hij checkte het even om te kijken of het goed was. Bleek dat het nog meer moest door geprikt. Nou hij prikt en boem zei voelt en zegt met schrik ze heeft 9.5 cm ontsluiting. Ja toen brak me helemaal de klomp. Nu moesten we wachten op weeën en pers drang. En ja om 14:25 kwam dan de eerste echte wee en oh mijn god wat was die heftig. ( omdat ik niet in de weeën heb kunnen rollen kreeg ik meteen de volle lading) om 14: 29 kwam de 2e en om 14:36 de 3e en om 14:42 kwam dan eindelijk de persweeën. Bij de 3e wee vroeg ik of het nog lang duurde want wat had ik een pijn. Ne bleek dat door mijn gekantelde baarmoeder zei moeilijk door het geboortekanaal kon en dat dat de heftige pijn was. Nou de persweeën waren verschrikkelijk ik durfde door angst en verwardheid niet meer te duwen. Ik was zo bang dat ik zou inscheuren of dat ze moesten knippen????. Maar goed lang tegen houden had geen zin want nu wou deze dame komen. En ja hoor op 14:50 lag er een klein mensje op mijn buik. Haar naam is djentli 3110 en 46 cm lang. Door alle inspanning en verwardheid kreeg ik niet veel mee ik moest me nog even oriënteren. En laat nou niet zijn dat ik 3 cm van binnen en 3 cm van buiten was ingescheurd. Ik kan je zeggen voor een 2e bevalling zou ik hier voor tekenen hoe snel het is gegaan maar het heeft bij mijn eerste een hele lange nasleep gehad. Maar dat vertel ik in een nieuwe blog.

Xxx