Een miskraam of toch zwanger?

Het was 4 februari, ik was er bijna zeker van maar de test bevestigde het... Ik was weer zwanger!! Dol gelukkig waren we. Jake was net 1 geworden & we zouden over 9 maanden weer een klein wondertje mogen verwelkomen. Alleen alles liep anders dan gepland....

Het weekend van 25 februari kreeg ik last van wat bloedverlies. Ik mailde meteen mijn verloskundige maar die raden aan het nog even af te wachten want het hoefde natuurlijk niks negatiefs te betekenen. Maandag 28 februari, het bloedverlies leek niet te verminderen, het begon steeds erger te worden. Weer de verloskundige gebeld en 's middags konden wij terecht voor een echo. Eenmaal bij de echo was het al snel duidelijk.. Deze zwangerschap was uitgelopen op een miskraam. Dat zelfde weekend ben ik het vruchtje verloren en konden we beginnen met het een plekje te geven.

Dat weekend daarna kreeg ik ineens intense buikpijn. Ik wist niet waar ik het moest zoeken van de pijn. De huisarts kon de aanleiding van de pijn niet achterhalen en heeft ook niet verder onderzocht, ook niet na het weten van de miskraam.Ik heb toen zelf weer de verloskundige gebeld en mocht vrijdag 18 maart weer voor een echo. Op de echo was weer een vruchtje te zien & een cyste op mijn eierstok. Maar dat kon toch niet? Het vruchtje was weg, dat hadden we zelf gezien?

Omdat ik een cyste had werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog. Op woensdag 23 maart konden we daar terecht. De gynaecoloog vond het maar een raar verhaal en wilde dat ik bloed ging prikken. Dat om te zien of het een nieuwe zwangerschap zou zijn of toch een restje van de vorige miskraam.Bij het krijgen van de uitslag 's middags bleek het om een nieuwe zwangerschap te gaan. Maar hoe dan? Had ik in de zelfde week als mijn miskraam een nieuwe eisprong gehad? 

Die vrijdag moest ik nogmaals bloedprikken om te kijken of de hormoonwaarde verdubbeld waren. Maar dat was niet het geval.. Het was zelfs afgenomen dus ook deze zwangerschap liep uit op een miskraam..

Het waren hele heftige weken en nog altijd gaat het niet iedere dag goed. Bij het zien van een zwangerschaps aankondigen van iemand anders begint het toch weer te knagen. 

Niet iedereen zal het snappen waarom het mij nog zo dwars zit aangezien ik 2 keer een miskraam heb gehad in een heel vroeg stadium. Maar dat hoeft ook niet.. Ik weet hoe ik het het beste kan verwerken en wie mij daar bij kunnen helpen...