Een lief kleine wondertje,in mama's buik.

zomer 2015.

Jarenlang keek ik naar het moment uit om mama te worden. Na 4 jaar samen te zijn met mijn vriend, waarvan 2 jaar samenwonend, werd dat gevoel toch wel heel sterk. Na een aantal maanden zeuren, gaf mijn vriend dan eindelijk toe aan deze wens en stopte ik met de pil. 

December 2015.

De feestdagen zaten er aan te komen en er stond ons iets moois te wachten. Ik werkte als kapster en op het werk waren er op dezelfde dag 2 dames die beweerde dat ze aan mij konden zien dat ik zwanger was. Ik geloofde het niet maar hoopte stiekem wel dat ze gelijk hadden. 2 dagen later zou mijn NOD zijn dus ik dacht dat het nog te vroeg was om te testen. Die nacht kon ik niet slapen en mijn vriend had nachtdienst.. ik vroeg mij af of de dames in de kapsalon misschien gelijk hadden. Ik was inderdaad wel wat vermoeid en had wat last van mijn rug..dus ik besloot hierop een test te doen.  En jawel hoor! Om 6 uur in de vroege ochtend zat ik vol ongeloof, de tranen rolden van blijdschap over mijn wangen, naar de positieve test in mijn handen te staren. Het was ons gelukt! Achteraf gezien bleek dat geen slimme actie want ik was natuurlijk klaarwakker. Even later kwam mijn vriend thuis en ik was op dat moment beneden een glas water aan het drinken, waarop mijn vriend aan mij vroeg:"Wat doe jij nu nog beneden?". Ik wist niet wat ik moest zeggen dus ik zei maar snel:" Ik ben misselijk"..waarop ik vol in de lach schoot. Aan zijn reactie te zien was hij verbaasd. Maar een tijdje daarvoor had hij mij gevraagd om niet met zwangerschapsnieuws te komen als hij net klaar was met werken en nog moest gaan slapen. Dus liet ik het maar voor het was en bedacht mij in de tussentijd een manier om het te vertellen. Toen hij eenmaal wakker was kon ik niet wachten om het hem te vertellen. Hij keek rustig zonder enig idee naar voetbal op tv en ik onderbrak hem met:" Schat?! Ik heb een cadeau voor je". "Een cadeau?" vroeg hij . Ik zei toen snel dat het een kerstcadeau betrof. "Nu al?" zei hij:" Het is nog 2 weken tot kerst dus wacht nog maar even". "Nee ik kan niet wachten maak open" zei ik. Hij pakte het cadeau uit en het was een teddybeer met een speentje om zijn nek. Keek die me aan:" Wat moet ik daarmee?" Waarop ik zei:" Wat denk je nou.. denk eens goed na".  Na een paar lange seconden een blik van verbazing te hebben en ik met glinsterende oogjes voor hem staand,  vroeg hij:" ben je zwanger?". "JAAAAAA" schreeuwde ik uit. Hij kon het niet geloven maar was ontzettend blij met dit nieuws. En wat was het dan ook mooi om dit geweldige nieuws met kerst te delen aan onze familie. De reacties waren vreugdevol en tranen hebben gevloeid. 

Januari 2016.

11 januari de sterfdag van mijn papa. Een verdrietige dag maar tegelijkertijd ook een hele spannende dag. Dit moest een teken zijn dacht ik.onze 1ste echo uitgerekend op deze dag. Ik was heel enthousiast maar tegelijk ook bang voor dat er misschien geen hartje was of iets..maar aan de andere kant moest ik erin geloven dat er een reden was dat ik speciaal op deze dag het wondertje in mijn buik kon gaan zien die deze dag weer goedmaakte. Na 1,5 uur in de wachtkamer waren we dan eindelijk aan de beurt en wat waren wij gelukkig toen wij dat kleine hartje hoorden kloppen en dat kleine dropje zagen. Dat maakte inderdaad deze verdrietige dag meer dan goed! 21 augustus was de uitgerekende datum. Ook speciaal want ik ben van 19 augustus,mijn vriend 13 augustus,schoonmoeder 18,schoonvader 27 + mijn vriend heeft nog een overleden zusje van 16 augustus. Toeval bestaat niet!! Spannend..welke dag zou de baby komen op een van onze verjaardag of een eigen dag. 

Februari 2016.

Voelde ik nou een schopje? Ja hoor de eerste bewegingkjes van het wondertje in mama's buik. 

Maart 2016.

Wat zal het zijn? Een boy or girl? Pink or blue? Mama had al vanaf het begin het gevoel dat het een jongen werd. En Ja hoor! Hier zie je het piemelke en de ballekes hahha dat moment vergeet ik nooit meer. Papa helemaal over the moon natuurlijk! Eerst vertelde we het onze ouders en daarna liet ik mijn mama op mijn buik schilderen it's a boy en postte de foto op facebook. 

April 2016.

Vanaf april kwam ik thuis te zitten met bekkeninstabiliteit. Als kapster was het veel te zwaar en pijnlijk om de hele dag te staan en ik moest ik voor de gezondheid van mijn kleine en mezelf kiezen. Gelukkig zat het goede weer eraan te komen want alleen maar binnen zitten en niks doen is niks voor mij. Nu heb ik heerlijk kunnen genieten van de rest van mijn zwangerschap en ook lekker veel kunnen rusten. En vanaf nu was het afwachten wanneer onze kleine man zich ging melden.

Verder liep mijn zwangerschap voorspoedig en heb ik ondanks de bekkeninstabiliteit heerlijk genoten van mijn zwangere buik en de bewegingen van de kleine wildebras.

Lees volgende blog voor mijn bevallingsverhaal.