Een LEO, start IUI en zwanger!

Nadat ik in 2012 de diagnose PCOS kreeg mocht ik ook meteen beginnen met medicatie, helaas sloeg de medicatie niet aan. In januari 2013 kreeg ik daarom een LEO (Laparascopische Elektroagulatie van de eierstokken). Via 3 kleine sneetjes in mijn buik werden er dmv een hete naald enkele follikels stuk geprikt. 

De ingreep werd onder volledige narcose gedaan en eerlijk gezegd heb ik het geheel behoorlijk onderschat, ik dacht echt 'dit doe ik even'. Maar de week daarna heb ik echt wel flink last van mijn buik gehad. Dus ik heb wel een week plat gelegen. Gelukkig herstelde ik daarna goed en mochten we beginnen met IUI. In die tijd werden de medicijnen nog aan huis gebracht met speciale koelwagen, best een gedoe, maar ook wel weer makkelijk. Wat ik precies aan hormonen heb gespoten weet ik allemaal niet meer, maar gelukkig had ik er eigenlijk geen last van. 

Tijdens de eerste 3 IUI pogingen mochten we zelf aan de slag nadat de eisprong was opgewekt. Maar ik had hier eigenlijk geen goed gevoel bij en door de jaren heen is ook wel gebleken dat mijn gevoel op dit gebied vaak klopt. Dit gaf ik dan ook aan en gelukkig werd dit gehoord. De 4e behandeling werd gedaan doormiddel van inseminatie. Ik vond het altijd verschrikkelijk als mijn man zijn potje moest afleveren in het ziekenhuis. Het probleem lag immers bij mij en voor mijn gevoel zadel ik hem hier dan mee op. Maar gelukkig deed hij hier totaal niet moeilijk over. We deden het samen!

Tijdens deze 4e behandeling had ik een goed gevoel. Alle factoren zaten mee dit keer. Om de dag zat ik in het ziekenhuis voor een follikelmeting en alles ging goed. Dus het moment van inseminatie brak aan. Zo spannend, voor het eerst had ik nu het gevoel van een echte kans. En wonder boven wonder was het meteen raak! Zo bizar, ik was gewoon zwanger! Ik voelde het al aan mijn lichaam, dus dat ik op de testdatum een positieve test in handen had verbaasde me dus eigenlijk ook niet. 2 dagen later gingen we op vakantie naar Zweden, lekker 2 weken samen met ons geheimpje! Niemand die iets aan ons zou merken, wat een heerlijke timing!

Tijdens de vakantie moest ik nog een keer testen van mezelf en gelukkig werkt een Zweedse test net zoals een Nederlandse test en gaf ook deze test aan dat ik zwanger was. Toen we terug kwamen konden we natuurlijk niet wachten om onze ouders het goede nieuws te vertellen. Wauw! Wat was dat gaaf om 'eindelijk' goed nieuws te kunnen melden! Los van wat misselijkheid in de eerste 13 weken verliep mijn zwangerschap perfect! Ons geluk kon niet op! De volgende keer schrijf ik over de laatste loodjes en de bevalling :).