Een klein treintje rijd rond in mijn buik

Het eerste bezoek bij de verloskundige zonder echo leek ons niet veel bijzonders. De bloeduitslagen werden doorgenomen (die gelukkig allemaal top waren), mijn bloeddruk werd gemeten en er konden vragen gesteld worden over mijn mini kwaaltjes (zie vorige blog). Natuurlijk fijn om te weten dat alles goed is, maar heel bijzonder is het niet.

Totdat de verloskundige mij uitnodigde op het bed om te voelen hoe groot mijn baarmoeder was. Dit om te kijken of de bambino goed groeide. Dit bleek ook prima te zijn en ze pakte een klein apparaatje om naar de hartslag van de baby te luisteren. Verbaast keken mijn vriend en ik elkaar aan, dit blijkt toch een bijzonder bezoekje te worden!

De verloskundige waarschuwde ons net dat het wel even kon duren voordat ze de hartslag van onze kleine gevonden had, toen we een prachtig sterk geluid hoorden. Het is net een klein treintje! Zwaar verliefd keken de toekomstige papa en ik elkaar aan... wat speciaal om dit eerste geluidje van ons geluk te horen! Het prachtige snelle ritme werd afgewisseld met een hoop gekraak. Bambino was lekker aan het bewegen.

Net als je denkt dat je alle 'ik word vader/moeder' emoties onder controle te hebben, blijkt dat ieder moment dat we meer te weten komen over ons wondertje erg bijzonder is.