5 jaar geleden
Een klein spook - Deel 1
Een grote verrassing
Oma's moederdag vierden we in het maïsdoolhof en na de lunch kruipen we de schaduw in voor een partijtje minigolf. "Is dit nu echt een moment om te starten, PMS?" dacht ik bij mezelf. "Vreemd, normaal komt dit pas een dag Na mijn menstruatie start."
Wist ik veel dat jij me een fijne moederdag wilde wensen.
Twee dagen later, wanneer ik alweer mijn ontbijt richting mijn vriend schuif, vermeld ik mijn voorgevoel. Twee dagen, ik ben altijd toch zo regelmatig. Nu spookte hormonen door mijn lichaam 's nachts, mijn maag bleef keren, mijn borsten zijn enorm gevoelig, mijn menstruatie was iedere maand keurig op tijd. Tot nu.
Volgend jaar zouden we beginnen aan een gezinnetje. Volgend. Jaar.We stoppen die dag beiden iets vroeger met werken en beslissen toch maar een test te doen. Nerveus lees ik de bijsluiter en laat mijn vriend een timer instellen op twee minuten. Ik leg de test neer en zie in mijn ooghoek enkele streepjes verschijnen. Ik duw de deur van de toilet open en omhels mijn vriend.
"Een plusje is positief, hè?!" Vroeg hij me.
Ja hoor, geen twee minuten nodig, positief. Vol ongeloof doen we twee uur later nog een test. En een dag later nog één. Het spookje dat me 's morgends wakker maakt met een leeg gevoel in mijn maag en een overvolle blaas, enkele dagen later nogmaals bevestigd per bloedtest.
Plots lach ik harder dan ooit tevoren om een zin dat niet eens grappig is. Ik schaterlach tot ik ongecontrolleerd door mijn benen zak en als een huilend nat bolletje op de grond val. Mijn vriend staart me vol ongeloof aan en beslist toch even een foto te nemen alvorens hij me komt omhelzen.
Als ik er op terugkijk was het begin van mijn zwangerschap een echte droom. Ja, ik was moe. Ja, ik was misselijk. Ja, zo misselijk dat ik wel 7 kilo vermagerde tussen week 7 en week 12. Ja, mijn derde trimester was de klassieke maagzuur periode. Maar eveneens was het een spontane zwangerschap. De baby deed het de hele zwangerschap perfect. En tijdens een concert in week 17 al voelde ik haar voor het eerst. Alles voelde goed en natuurlijk.
Tot het derde trimester aanbrak. Plots moest ik extra controles, eerst voor mijn nieren. De controle erna plots alarm: te hoge bloeddruk, opgezwollen voeten, draaierigheid. Mijn laatste weken was een opeenvolging van 24-uur-urinecollectie en bloeddruk-controles. Ik kreeg bloeddrukmedicatie en moest mijn benen omhoog leggen.
Leuk hoor, slapen met je benen omhoog als je ook al recht moet zitten door het maagzuur.
Ik kreeg een lijst met signalen mee waarbij ik onmiddellijk op controle moest. Na enkele ongeplande (vaak nachtelijke) tripjes naar het verloskwartier volgende de check ups elkaar sneller en sneller op. Maar mits medicatie leek alles goed onder controle te houden. Tot de 38 weken controle.
We kunnen je niet meer naar huis laten gaan, morgen word je ingeleid.
