Een kinderwens in coronatijden

Het coronavirus stelt ons serieus op de proef. Verstrengde maatregelen, stijgend aantal besmettingen & sterfgevallen, mondmaskers, lesgeven met een mondmasker en de handjes om het kwartier ontsmetten, de ramen de hele dag open... Verschrikkelijk.

Ondertussen zijn mijn man en ik anderhalf jaar aan het proberen om een wonder van ons tweetjes te creëren. Onderzoeken gaven niet meteen meer duidelijkheid over ons probleem. Onverklaarbare onvruchtbaarheid. Net nu we eindelijk verdere stappen konden gaan zetten, worden bepaalde behandelingen on hold gezet door het virus.

De labo's worden overspoeld met covid-testen & personeelsleden vallen ziek. Of de inseminaties verdergezet kunnen worden? Dat kunnen we nu niet zeggen, dat zal er vanaf hangen of er veel zieken zijn onder het personeel van het labo, of het virus zich nog verder verspreid...

Gelukkig kunnen we binnenkort wel al starten met inspuitingen Menopur & pregnyl. Clomid gaf niet het gewenste effect. Een bijwerking van dit medicijn is dat het baarmoederhalsslijmvlies dunner blijft, wat in mijn geval ervoor zorgde dat er niet voldoende slijmvlies was voor de innesteling.

Eerst nog wachten op de goedkeuring van de CM. Dit kan enkele weken duren. Afhankelijk van deze tijd kunnen we volgende week al starten met de inspuitingen, ofwel zitten er weer 40 dagen tussen.

Ik dacht altijd dat ik weinig geduld had, maar tijdens een fertiliteitstraject moet je dit wel hebben.

Ook leer je je omgeving steeds beter kennen... "Even wandelen?" "Graag, maar is het oké om een mondmasker te dragen? Ik wil namelijk geen enkel risico nemen, anders is het sowieso even gedaan met de behandeling." "Oei, nee dat zie ik niet zitten, hoor. Ik wil vrij kunnen ademen in de natuur en het is buiten, dus een mondmasker is niet verplicht. " aldus een vriendin. Of wanneer je uitlegt dat je man niet mee binnen mag bij het opstartgesprek van IUI is de reactie: "Oh, maar je mag blij zijn dat je nog MAG gaan. Een vriend van een vriendin haar man heeft prostaatkanker en kan daardoor niet op consultatie. Het ziekenhuis wilt zelfs niet zeggen of het goed- of kwaadaardig is. Een andere vriendin haar vriendin heeft een borstamputatie nodig, maar die operatie is uitgesteld door het virus. Dus je mag al blij zijn dat je consultatie doorgaat!"

Allemaal waar & allemaal erg, maar zo kan je elke discussie afsluiten met "Ja, maar die heeft wel dat aan de hand en dat is VEEL ERGER!". Het leven is geen wedstrijd 'om ter zwaarst'. Voor ons is het momenteel zwaar dat onze kinderwens niet in vervulling kan gaan, dat we smachten naar een wondertje van ons twee, dat maar niet komt... Op zoveel onbegrip had ik niet gerekend gedurende dit proces... Gelukkig zijn er natuurlijk ook anderen die steeds de juiste woorden vinden om de moed niet te laten zakken. Dit is goud waard.

Benieuwd naar wat de toekomst nog in petto heeft!

Liefs,

Een wensmama