Een kijkje in mijn zwangerschapsdagboek

Het is 6 juni 2020. We worden wakker en hebben gisteren al besloten dat we deze ochtend een test gaan doen. Al weet ik bijna wel zeker wat de uitslag zal zijn, want ik heb buikkrampen dus ik zal wel ongesteld gaan worden. Onhandig als het gaat zit ik op het toilet met een bakje in de toiletpot om mijn urine op te vangen. Ik doe de test en neem deze mee naar mijn nachtkastje. Jordy zet een wekker, 5 minuten. Wat duren die dan lang hè... Als de wekker gaat pak ik de test zonder te kijken. We tellen af en ik haal mijn hand van de test af. Daar staan ze, twee dikke strepen. Duidelijker kan niet. IK BEN ZWANGER!!!

De rest van die middag en avond ben ik met vriendinnen, 9 vriendinnen... Nog nooit heb ik iets zo graag willen vertellen, maar dat vonden we echt nog een beetje te vroeg. 's Avonds gingen we borrelen, ik toch maar niet want ik had ineens buikpijn en ging toch maar met de auto ;). Achteraf bleek een andere vriendin ook zwanger te zijn, zij dronk stiekem Gin Tonics, zonder Gin.

Het is 20/21 juni 2020, het weekend van Vaderdag, en we hebben besloten het dit weekend te vertellen aan onze familie. We hebben kaartjes gemaakt met een foto en de tekst 'Lieve ... ik kan niet wachten om jullie in februari te ontmoeten' Wat een fantastisch weekend. Elke keer met heel veel zenuwen onderweg naar het volgende adresje. 

Het is 23 juni 2020. Mijn oma is succesvol geopereerd aan een kwaadaardige tumor in haar long. Ze is herstellende in het ziekenhuis, waar ze een longembolie krijgt en totaal onverwachts komt te overlijden. En dan ineens liggen dood en leven mega dicht bij elkaar. We wilden nog even wachten tot de eerste echo, maar we besluiten de rest van de familie te vertellen over het nieuwe leven in mijn buik. Dit gebeurde in het huis van oma, een hartverwarmend moment. De crematie van oma is op 1 juli, waardoor we de eerste echo moeten verplaatsen.

Het is 6 juli 2020. Een maand geleden zagen we twee dikke strepen en vandaag hebben we de eerste echo. Spannend, maar ergens voel ik dat het goed zit. Als twee kinderen op pakjesavond zitten we mega nerveus in de wachtkamer. Wat is dit spannend... We worden opgehaald en mogen meteen naar de echoruimte. Vrij snel wordt er een prachtige hartslag gevonden. 'Ik mag jullie feliciteren'. En nog steeds maakt mijn hart een sprongetje als ik aan dat moment terugdenk.

De gehele zwangerschap verloopt eigenlijk ontzettend goed. Ik heb zo nu en dan wat last van maagzuur, maar door de tips is dit prima te doen. Let op: Vanillevla eten of een hap droge havermout. Ja, echt! Super smerig en droog maar het werkt direct! Thank me later! Verder is mijn ijzer wat laag, maar ook dit kan ik met voeding prima bijsturen waardoor ik me goed en energiek voel. Ik probeer goed voor mezelf te zorgen. Ik wandel dagelijks en daarnaast zwem ik 1x in de week.

Wat ik jammer vind is dat mijn buik niet heel groot is. Mensen denken dat ik 12 weken ben, maar dan ben ik al 20 weken zwanger. Wel ben ik heel dankbaar dat ik heel goed in m'n vel zit, me fit voel, alles nog kan en de kleine veel voel bewegen. 

Het is 18 oktober 2020 en ik krijg een postief testresultaat binnen van de GGD. 24 weken zwanger en Corona. Ik voel me goed, dus er is geen reden tot paniek. Ik ruik alleen niets en heb wat druk achter de ogen, maar verder heb ik niets te klagen.

Het is 9 januari 2021 en de bevalling komt steeds dichterbij. Ineens heb ik op onze oprit een drive in babyshower. Wat een grote verrassing, ik had niets door! Vanuit de auto's werden cadeaus gegeven en er was een prachtig filmpje met lieve woorden van vrienden en familie.

Het is 22 januari 2021. Ik ben 38 weken zwanger en Jordy is positief getest op Corona. Dit keer toch echt wel wat spannender dan toen ik Corona had. Want straks moet ik de bevalling alleen doen en kan Jordy er niet bij zijn. Of mag hij er wel bij zijn, maar moet al het personeel in pakken. Daar zitten we niet op te wachten. We leven een week uit elkaar om alle risico's te voorkomen. 

We zijn opgelucht, een week later ben ik negatief getest en is Jordy weer klachtvrij. De baby zit nog veilig in mijn buik. We voelen ons goed en elke dag hopen we dat jij komt.

Mijn zwangerschapdagboek 4 februari 2021:

'Positieve spanning, we hopen zo dat je snel komt, we kunnen niet meer wachten. Ik vind het bijzonder dat ik me altijd heb afgevraagd hoe het zou voelen en nu het zo ver is, is het heel gewoon om jou in mijn buik te voelen. Ik geniet er elke dag van, zo bijzonder. Ik voel dat mijn lichaam zich voorbereid op jouw komst. We willen je zo graag knuffelen.' 

Een dag later begon de bevalling...

Hoe die is gegaan zal ik ook eens in een blog opschrijven.