Een kickboksgala en bloed, heel veel bloed Part 2

Daar zaten we dan, samen in de auto, honderden nee duizenden gedachten spookten door mijn hoofd en mijn man? Ja, hij beseft het zich niet, hij zit nog vol adrenaline van zijn gevecht wat natuurlijk ook hartstikke logisch is!
Ik heb het de laatste tijd al wel eens gezegd, straks krijg ik spontaan een miskraam tijdens jouw wedstrijd! In mijn achterhoofd wetend, dat je van spanning niet gaat bloeden maar toch... Alles passeert even de revue momenteel.
In de auto krijg ik ook buikpijn, het wordt steeds erger maar ook dit kan natuurlijk komen omdat ik me veel te veel opwind.
Eenmaal bij de verloskundige val ik bijna flauw als ik de auto uit stap, gelukkig kon jessica net een arm onder mij doorsteken.
Leun maar op mij zegt ze en dit weiger ik, ik ga niet op een hoogzwangere vrouw leunen. Van mijn levensdagen niet.
We lopen arm in arm naar de verloskundige, ook mijn man en schoonmoeder en haar vriend gaan natuurlijk mee.
Eenmaal binnen ga ik eerst even naar het toilet, ik verlies nog steeds heel veel bloed, Jessica staat bij me op de wc en je ziet dat er ook 100 dingen door haar koppie gaan. 
Toen ik de wc uit liep stond mijn verloskundige ook al voor mijn neus, jessica en mijn man gaan mee naar binnen en mijn schoonmoeder blijft met haar vriend in de wachtkamer wachten.
Na een kort gesprekje gaan we dan maar even kijken met de echo. Eerst uitwendig en dan nog inwendig.
Wat mij betreft onzin, want dat het niet goed is dat lijkt me duidelijk.
Er zit nog wel iets hoor,  hoor ik en ik doe mijn ogen open.
We zien een vruchtzakje met iets erin wat nog zoooo klein is dat ik het niet zien kan. Deze dag ben ik ook nog maar 5 weken en 2 dagen zwanger dus hartactie is er niet.
Dinsdag weer terug komen zegt ze... Hopelijk is het bloeden dan gestopt en dan kunnen we kijken of er nog steeds iets zit of dat het er uit gespoeld is.
Natuurlijk waren het erg spannende dagen tot dinsdag, maar de dagen gingen snel.
5 weken en 5 dagen was ik zwanger afgelopen dinsdag, we komen bij de verloskundige en moeten erg lang wachten. We kletsen wat met de assistente die we redelijk goed kennen en ook komt een andere verloskundige nog even de wachtkamer in. Ik ken ze allemaal (werkgerelateerd) en ze zijn inmiddels ook allemaal op de hoogte.
Eindelijk kunnen we naar binnen en ik vertel haar dat ik zaterdag toen ik bij haar weg kwam, ook gestopt ben met bloeden. Ik ben tot maandag nog wat bruin bloed verloren maar erg weinig. 
Oke zegt de verloskundige, laten we maar even gaan kijken.
Ik doe weer mijn ogen dicht, doe ze maar open zegt ze, kijk er zit nog steeds iets en het is allemaal al veel duidelijker te zien dan zaterdag. Het vruchtzakje was gegroeid en er was nu ook een duidelijk dooierzakje aanwezig.
Ik zag zelf geen vruchtje maar heb daar ook niks over gevraagd, het hartje klopte (nog) niet.
Het kan nog alle kanten op verteld ze... Bij het ene kindje begint het hartje bij 5 weken te kloppen en bij de andere met 6 weken dus we moeten het echt afwachten en het liefst een volle week, want als het hartje dan nog niet klopt, Dan gaat het ook niet meer kloppen (ik ben dan 6 weken en 5 dagen zwanger)
We hadden al een afspraak staan voor 13 juni, wat eigenlijk de eerste echo zou worden dus deze laten we staan, 12 uur.

Ondertussen ben ik elke ochtend spuug beroerd, doen mijn borsten zeer en zit ik werkelijk onder de pukkels. Ik ben geïrriteerd en kan niks hebben. Exact dezelfde symptomen als bij mijn zoontje.
Een aantal dagen voor mijn bloedverlies is ook moeders voor moeders langs geweest, toen was ik exact 5 weken zwanger.
Dan moet je ook altijd nog een test doen om te bewijzen dat je zwanger bent, nou dat was wel duidelijk. De urine liep nog nauwelijks over de test en er kwam een enorme knalstreep tevoorschijn die alleen maar donkerder werd!
Nou zegt de informatrice, dat zie ik niet vaak bij deze termijn al. Eigenlijk nooit...
In overleg met mijn verloskundige heb ik ook besloten om gewoon te gaan plassen voor moeders voor moeders, hier mocht ik donderdag mee beginnen maar toen had ik buikgriep dus ik ben vandaag (zaterdag) begonnen met plassen.
Zolang het tegendeel niet bewezen is ben ik gewoon nog zwanger en maak ik dus ook gewoon HCG aan en dit laten we natuurlijk niet verloren gaan!

Nog 3 dagen en dan weten we meer, spannend hoor. We zijn allebei ontzettend nerveus maar mijn man heeft er een heel positief gevoel over, en ik kan alleen maar hopen dat hij gelijk heeft!