Een keuze die geen ouder zou moeten maken..

Het is een week geleden dat we de laserbehandeling hebben gehad en vol goede moed stappen we weer in de auto richting Leiden. Na weer een lange autorit melden we ons, en er wordt een echo gemaakt.. Tijdens de echo ziet de echoscopist dat het 'kleinere' meisje zich goed heeft herpakt en het nu hartstikke goed doet.. dolblij zijn we met dit nieuws natuurlijk!! Er wordt besloten om de volgende afspraak over 2 weken te doen in Leiden en over een week kunnen we in het plaatselijke ziekenhuis op controle..

Als we 2 weken later weer komen ik Leiden krijgen we tijdens de echo te horen dat het nu helemaal niet meer goed gaat.. 1 van de meisjes heeft wat vocht in haar buikje en volgens de arts heeft ze het heel zwaar.. we krijgen te horen dat we ervan uit moeten gaan dat ze waarschijnlijk 1 deze dagen in de buik zal komen te overlijden.

Wat??!!!?£÷&÷  maar het ging allemaal zo goed?? Teneergeslagen, verdrietig en geschokt worden we weer naar huis gestuurd.. Ik kan niet stoppen met huilen, maar ik wil ook positief blijven, we geven de doktoren gewoon ongelijk! Onze meisjes zijn sterk en dapper en ze zullen allebei vechten, Let maar op!!

De week erop komen we weer in Leiden, op de echo zien we 2 prachtig kloppende hartjes, 'wat heb ik gezegd?!' Wel is er nog steeds iets vocht te zien maar dat kan nog minder worden. Ook wordt ons duidelijk gemaakt dat we wel rekening moeten houden dat het meisje kan overlijden in de buik omdat ze het  wel heel zwaar heeft. Tja.. wat moet je hiervan denken en hoe gaan we hiermee om?

We blijven hoop en vertrouwen houden, dat is het belangrijkste! Wekelijks worden echo's gemaakt en die zien er toch redelijk ok uit.. De ene week zijn we in ons plaatselijke ziekenhuis en de andere week in Leiden. 

Het is vrijdag en ik ben 25+4 zwanger, ik voel iets minder beweging en besluit voor mezelf al straks even het ziekenhuis te bellen voor een extra controle. Omdat ik me dagelijks zorgen maak ga ik toch eerst langs de pedicure, het zal wel weer niks zijn en de pedicure duurt niet zo lang.. Zodra ik thuis ben bel ik naar het ziekenhuis en we kunnen gelijk komen. Daar wordt een hartfilmpje gemaakt.. De gynaecoloog zegt dat het er niet super uit ziet en gaat bellen met het UMCG in Groningen. 

Dan gaat alles in sneltreinvaart, en we moeten door naar Groningen, ik vraag of we daar dan direct heen moeten rijden, maar dan wordt verteld dat ik met de ambulance moet worden vervoerd?!? Ok... we bellen de families en mijn ouders komen naar het ziekenhuis en mijn bonusouders brengen de vluchttas langs.

Mijn vader vraagt of hij achter ons aan kan rijden, maar dan antwoord de ambulance broeders dat dat niet kan omdat we met sirenes worden vervoerd omdat het UMCG ons binnen 3 kwartier wil ontvangen.. En daar gaan we dan, ik voor het eerst in de ambulance met gillende sirenes terwijl ik me niet eens ziek voel... ik vind het enigszins ook wel spannend en leuk.

In Groningen wordt weer een echo gemaakt en we krijgen eindelijk een beetje meer duidelijkheid van wat er allemaal gebeurt en aan de hand is.. 

Ons zwakkere meisje heeft veel vocht in haar buikje en rond haar hartje.. ze heeft het echt heel zwaar.. Ik wordt opgenomen op de afdeling en er wordt 'besloten ' dat ik dagelijks hartfilmpjes krijg en waarschijnlijk niet eerder naar huis mag voordat de babies zijn geboren.

Na een aantal echo's, hartfilmpjes, overleg met artsen in zowel Groningen en Leiden krijgen we een keuze, afwachten en dus niks doen, de bevalling opwekken, maar dan zullen ze niks voor ons zieke meisje doen omdat ze te ziek is geworden, of de navelstreng door laseren. Het vocht in Elize haar buikje wordt steeds erger en ook hoopt zich al vocht op in haar hoofd en rondom haar hartje.. we hebben de namen van de meisjes al even en benoemen ze dan ook bij naam, Chloë  en Elize.. Elize is ons zieke meisje.. om terug te komen op de keuzes.. Gerard en ik hebben altijd gezegd dat we liever met 1 dan geen kindjes naar huis gaan, maar 

als uiteindelijk de keus gemaakt moet worden is dat onmenselijk.. voor een extra controle worden we met de ambulance overgebracht naar Leiden voor gesprekken met de artsen en controles.. 

In het ziekenhuis in Leiden wordt weer een echo gemaakt en hebben we gesprekken over hoe nu verder.. Elize wordt steeds zieker en de kans is heel groot dat ze elk moment kan komen te overlijden. Omdat ze nooit 100%zeker kunnen zeggen dat de bloedvaten in de placenta allemaal zijn doorgelaserd bestaat er een kleine kans, dat wanneer Elize in de buik overlijdt, ze haar zusje schade kan brengen of iets over kan geven. Waar het op neer komt is dat de artsen neigen om de navelstreng door te laseren om zo Chloë de beste kansen te geven.. maar om zo makkelijk te zeggen dat je je kind 'opgeeft'.. Ik kan toch niet zomaar zeggen, 'doe maar' . Dit gaat wel over mijn dochter!! Gerard is wat harder en nuchterder, wat ik ook wel snap, maar ik voel haar, elke dag in mij..

Ik ben nog niet zover om een besluit te nemen en we worden weer teruggebracht naar Groningen. In de dagen die volgen denk, vooral ik veel na.. De controles daarentegen worden steeds slechter, Elize heeft hersenschade, het vocht in haar buik is  net zoveel als de grote van haar buik en ook om haar hart en in haar hoofd zit ontzettend veel vocht.. De artsen komen weer bij ons voor een gesprek en Elize is zo ontzettend ziek dat de artsen adviseren om de navelstreng door te laten laseren om te zorgen dat Chloë de beste start gaat krijgen.. Ik heb maar 1 vraag, heeft Elize pijn? Gezien de hoeveelheid vocht is die kans heel groot...

Dus, ik zet voor mezelf de boel op een rijtje, Elize zal niet leven, ze heeft hersenschade en is ontzettend ziek, en daarbij heeft ze pijn. De kans bestaat ook dat ze haar zusje pijn kan doen.. Met intense pijn in mijn hart weet ik wat we moeten doen, maar in mijn hart had ik gehoopt deze keuze niet te hoeven maken, maar dat de natuur dat zou doen.. Dit is de juiste keuze... toch?! 

Aankomende maandag 16 juni 2014 zullen we naar Leiden worden gebracht om Elize te laten gaan.. Gerard en ik besluiten nog om haar naam te veranderen. We binden haar naam aan die van Chloë en zullen Chloë 2 namen geven, Chloë Elize, in elkaar zullen ze dan voortleven, en Elize geven we de naam Estelle, wat ster betekent. Nog 2 dagen kan ik genieten van het geschop van onze beide dochters..