Een halve baarmoeder, 1 eierstok + spiraal en toch.... zwanger!

Zoals jullie in de vorige blog konden lezen was ik dus nooit echt een baby type... - - nadruk op was :-)- - 

𝗧𝗼𝗲𝗻 𝗶𝗸 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗺𝗮𝗻 𝗹𝗲𝗲𝗿𝗱𝗲 𝗸𝗲𝗻𝗻𝗲𝗻 𝘄𝗮𝘀 𝗶𝗸 𝗻𝗲𝘁 𝗴𝗲𝘀𝘁𝗼𝗽𝘁 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝗽𝗶𝗹, 𝗼𝗺𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗺𝗶𝗷 𝗵𝗶𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗳𝗶𝗷𝗻 𝗯𝗶𝗷 𝘃𝗼𝗲𝗹𝗱𝗲. 𝗜𝗸 𝘄𝗲𝗿𝗱 𝗲𝗿 𝗲𝗺𝗼𝘁𝗶𝗼𝗻𝗲𝗲𝗹 𝗹𝗮𝗯𝗶𝗲𝗹 𝘃𝗮𝗻, 𝗸𝗿𝗲𝗲𝗴 𝗯𝘂𝗶𝗸𝗽𝗶𝗷𝗻 𝗲𝗻 𝗸𝘄𝗮𝗺 𝗮𝗮𝗻 𝗶𝗻 𝗴𝗲𝘄𝗶𝗰𝗵𝘁. 𝗨𝗶𝘁𝗲𝗶𝗻𝗱𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗵𝗲𝗯 𝗶𝗸 𝗱𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗻𝗮 𝗽𝗮𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗮𝗹𝗳 𝗷𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝗽𝗶𝗹 𝗴𝗲𝗯𝗿𝘂𝗶𝗸𝘁 𝘁𝗲 𝗵𝗲𝗯𝗯𝗲𝗻, 𝗯𝗲𝘀𝗹𝗼𝘁𝗲𝗻 𝗼𝗺 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝘁𝗲 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗼𝗽 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝗽𝗶𝗿𝗮𝗮𝗹. 

Omdat ik ben geboren met een halve baarmoeder en 1 eierstok (en 1 nier maar dat is nu niet zo relevant haha), besloot ik voor een koperspiraal te gaan om zo mijn natuurlijke cyclus te behouden en evt. op te kunnen merken als er iets daarin niet goed verliep. - -achteraf gezien gelukkig dexe keus gemaakt- - 

Het plaatsen van het spiraal vond ik trouwens echt vreselijk, nog erger dan weeën van de bevalling weet ik nu. (herkenbaar?) Het moest ook 3x overnieuw dus dat hielp denk ik ook niet. Vervolgens een echo laten maken waarop te zien was dat het spiraal wel goed zat - -fjieuw!- -

Een half jaar later werd ik zomaar opeens ineens 5 maanden niet ongesteld. De huisarts vroeg nog of ik niet zwanger was? Nou nee, na 5 testen oid lijkt mij niet... Ze vertelde mij dat ze pas na 6 maand iets konden doen dmv een hormoonkuur. Op mijn vraag of het probleem daarmee was opgelost zei ze "waarschijnlijk niet".  Nou nee bedankt, dan hoef ik geen hormoonkuur.... Uiteindelijk is het gelukt om weer hormonaal in balans te komen via de orthomoleculair therapeut dus dat was heel fijn. 

Maar toen ik vervolgens 1 12 jaar later weer 2 maand niet ongesteld werd, behalve een keer 1 dag een beetje (innesteling?).zocht ik er niets achter... Ik voelde me verder juist ook topfit! Ik zat eindelijk na jaren struggels heerlijk in mijn vel, was blij met mijn lichaam en figuur en genoot daar volop van. Totdat ik op een avond onder de douche stond en ineens zo, bam!, aanvoelde: ik ben zwanger. - -Heel gek vond ik dit- - Maar ik stopte dat wel een beetje weg zo van "dat kan toch niet"

De test de volgende dag was toch inderdaad 2x positief - -ja voor de zekerheid nog maar een keer gedaan op aanraden van mijn man :p- -

Door mijn gevoel van de avond ervoor was ik niet 100% verrast en van de kaart, maar toch kon ik het nog steeds bijna niet geloven.... Tuurlijk, anticonceptie biedt nooit 100% zekerheid, maar ook nog met mijn afwijking? Eerlijk gezegd, ik wist echt niet wat ik ermee moest! Aan de ene kant vond ik het geweldig, was ik 26 dus niet super jong en onze relatie ging opzich goed. Aan de andere kant voelde ik me dus éindelijk fijn in mijn lichaam en was ik net begonnen met mijn Master aan de universiteit en daar had ik ontzettend veel plezier in. We genoten echt nog volop van ons chille studentenleventje in ons kleine appartementje... 

Maar we wisten allebei dat dit nu natuurlijk zou gaan veranderen, want de zwangerschap afbreken was voor ons absoluut geen optie...

𝘞𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘷𝘦𝘳𝘷𝘰𝘭𝘨𝘥...

𝚅𝚘𝚎𝚝𝚓𝚎𝚜 𝚣𝚒𝚓𝚗 𝚟𝚊𝚗 𝙽𝚒𝚎𝚕 𝚎𝚗 𝚏𝚘𝚝𝚘 𝚒𝚜 𝚐𝚎𝚖𝚊𝚊𝚔𝚝 𝚍𝚘𝚘𝚛 𝚖𝚒𝚓𝚗 𝚖𝚊𝚗 💙

Edit: Voor de zekerheid, Dit is niet bedoelt zo van 'kijk mij nou zo eens zwanger worden', maar geschreven, omdat ik zelf ook heel erg verbaaasd erover was!