Een groot geschenk

Vrijdag 1 oktober 2021 ging ik naar de nagelstyliste en dacht ik laat ik eens wat anders doen, babyblauw. Nog niet wetende dat ik de daaropvolgende dag zwanger zou raken van een jongetje. Hierna had ik dan ook nog een filmavondje met een vriendin die dan ook nog grapte over een zwangerschap. De dinsdag hierna ging ik naar de huisarts voor een afspraak die ik al had staan. Hierbij werden dan ook de standaard metingen gedaan en merkte mijn huisarts op dat mijn bloeddruk laag was (100 over 40). Ik wist dat dit door een bevruchting kon komen maar zocht er toen natuurlijk ook nog niets achter. Die zaterdag (een week na gemeenschap) sliep er een andere vriendin bij mij en gingen wij wat drankjes doen met een kaartspel. Tijdens dat kaartspel kreeg ik nog de kaart ‘send a picture of a positive pregnancy test to the last person you’ve hooked up with’. Hier hebben we uiteraard hartelijk om gelachen en ik had een foto van deze kaart gemaakt. Die avond was ik extreem moe ik hield het gewoon niet uit tot middernacht, zo moe was ik dan ook nog nooit geweest. Ik had ook het idee dat de drankjes niet lekker vielen terwijl deze geen eens sterk waren en ik normaal juist heel goed tegen alcohol kan. Gek maar nog steeds zocht ik er niets achter. De zaterdag daarop (twee weken na gemeenschap) ging ik met een vriend van me skydiven. Toen wij de voorwaarden daar nog moesten doornemen en ondertekenen kon hij het dan ook niet laten om een grap te maken over dat je niet zwanger mocht zijn.

De volgende dag had ik dan toch afgesproken bij een vriendin om samen met haar een test te doen. Zij dacht zwangerschapssymptomen te hebben en ik juist totaal niet (achteraf bleek ik dus de voortekenen gewoon te negeren). Toen zij uit de wc kwam was haar test negatief, vervolgens ging ik de test doen. Ik kwam heel zelfverzekerd de wc uit en riep nog ‘ik ben toch niet zwanger’. Ik keek dan ook niet naar de test maar mijn vriendin zei ineens ‘het lijkt of ik een lijntje begin te zien’. Ik was zelf nog compleet in de ontkenning en vertelde haar ‘dat lijkt soms wel vaker maar dat trekt vanzelf wel weg’ en nog steeds vond ik het niet nodig om ook maar een blik op de test te werpen waar ik in het verleden juist altijd heel zenuwachtig toekeek. Tot mijn vriendin zei ‘oh ja ik zie het al hij lijkt inderdaad weg te trekken’ vanaf dat moment ging ik toch meekijken maar vanaf dat moment trok het niet weg en werd het juist een duidelijke lijn. Ik geloofde dit niet, dit kon niet. Ik zat nog dik een week voor ik mijn ongesteldheid verwachtte en had volgens mijn cyclus überhaupt niet zwanger kunnen raken op die dag. Mijn eisprong zou ik immers dan nog lang niet moeten hebben. En daarnaast ik was in al die jaren nooit zwanger geraakt en dan nu van één keertje wel? En dat met alle factoren die het daarnaast nog eens zouden bemoeilijken. Ik geloofde dit niet, dit moest een foutieve test zijn. Het was immers maar een test van de action.

Mijn vriendin en ik besloten naar de stad naast ons dorp te rijden om een nieuwe test te halen. Het was zondag dus bij ons was er niets open. Alleen hadden wij er geen rekening mee gehouden dat de winkels in de stad ook pas in de middag open zouden gaan. Dus wij daar wachten tot ze eindelijk open gingen, toen een clearblue wekentest gehaald en weer terug naar haar huis. De wekentest koos ik omdat ik wist dat het van die zaterdag 2 weken en 1 dag daarvoor moest zijn, anders moest ik al maanden zwanger zijn en ik was verzekerd dat dit niet het geval was. Als de test dan toch wat anders qua weken aan zou geven als deze wel positief ook was had ik het idee dat dit mij zekerheid zou bieden dat het niet klopte en ik inderdaad niet zwanger was. Maar eenmaal de test genomen gaf deze inderdaad 2 tot 3 weken aan..

Op dat moment stond alles op zijn kop, hoe ging ik dit mijn familie vertellen? Maar ook de vader van mijn zoontje? En bovenal wat moest ik doen?