7 jaar geleden
Een donderslag bij heldere hemel...
Intens gelukkig reden we richting de verloskundige, niet wetend wat ons daar te wachten stond.
vol ongeloof heb ik naar de positieve zwangerschapstest zitten staren...dus wel...en zo snel...ik kon wel huilen en schreeuwen van geluk. Het kostte me nog 2 testen voor ik het echt durfde te geloven, ik was zwanger!!
Door meerdere omstandigheden had ik er rekening mee gehouden dat ik mogelijk geen kinderen zou kunnen krijgen. Na onze bruiloft heb ik mijn spiraal laten verwijderen en besloten we te zien hoe het zou gaan lopen. Dat ik direct in mijn eerste cyclus zwanger raakte, voelde voor ons als een enorm wonder, een Godsgeschenk. Dit moest zo zijn.
Mijn man tikt mijn knie aan, en haalt me uit mijn gedachtenstroom; schat, we zijn er! Ik ben inmiddels 10 weken zwanger en we zijn aangekomen bij de verloskundige voor een intakegesprek.
Een beetje zenuwachtig en enthousiast lopen we naar binnen, niet goed wetend wat we moeten verwachten van zo'n eerste gesprek. Al snel worden we binnen geroepen en wordt er een heel dossier aangemaakt met alle informatie rondom ons als toekomstige ouders en onze situatie. Er is aandacht voor hoe ik me voel; ik voel me op en top zwanger, van misselijkheid en vermoeidheid tot pijnlijke borsten en een duidelijk verbeterd reukvermogen. De verloskundige geeft aan nog wel wat tijd te hebben en stelt voor om direct de eerste echo te maken, die eigenlijk pas gepland staat voor de volgende afspraak. Vol enthousiasme volgen we haar naar de andere ruimte waar de echo apparatuur staat. We gaan voor het eerst ons wondertje zien, ons kindje!
De verloskundige zet de echokop op mijn buik, en al snel krijgen we beeld. Kijk, dit is jullie kindje, zegt ze al wijzend naar het grijze vlekje op het scherm. Intens gelukkig staren we naar het kleine vlekje wat ons kindje is. De verloskundige gaat verder, op zoek naar een kloppend hartje. Mijn man en ik kijken mee, niet wetend wat we moeten zien. Het blijft even stil, en ik zie een wat zorgelijke blik verschijnen op het gezicht van de verloskundige. Helaas heb ik slecht nieuws voor jullie, hoor ik haar zeggen. Ik kan geen kloppend hartje vinden, er zit geen leven meer in...
Anoniem
Bij ons bij de eerste echo, toen 9 weken een leeg vruchtzakje volgens de verloskundige. Ik zou binnen week miskraam krijgen. Hier wilde ik niet op wachten dus afspraak gemaakt in ziekenhuis om met pillen miskraam op te wekken.. Daar ook nog echo gehad. Gynaecoloog zag wel een baby en een hartje kloppen.. ik was dus toch zwanger! Wat ben ik blij dat je die pillen niet bij apotheek kan halen want dan had ik ze gewoon genomen.. Nu ons lieve meisje alweer 2 jaar!
Anoniem
heel veel sterkte gewenst samen verlies kleine x
Juf_Anna
Lieve Jannes Ook wij maakten dit zo'n 7,5 jaar geleden mee. De eerste keer bij de verloskundige met 11 weken. We Maken een echo, het zijn er TWEE..... geen hartactiviteit. Je wereld stort in! Inmiddels zijn we 7,5 jaar verder... hebben we een gezonde zoon van 6 en een dochter van bijna 4 en als kersjes op de taart een tweeling (meisjes) van 13 weken.