Een broertje of zusje voor Fenne!

Zoals ik jullie al eerder heb verteld in mijn voorstelblog ben ik zwanger van ons 2de kindje! Velen zullen denken, poe nu al!, maar voor ons was dit een wens die we al hadden voordat we Fenne kregen. 

Mijn man heeft 1 zus en 1 zusje. Zij schelen steeds maar 1,5 jaar met elkaar. Ik heb 2 zussen en zij schelen ook maar 1 jaar en 2 maanden met elkaar. Ik kwam toen na 3 jaar nog.

Nu maakt me dat echt helemaal niets meer uit en heb ik een super fijne band met mijn zussen. Echter had ik hier als kind soms wel eens last van dat mijn zussen zoveel samen deden en ik hier soms toch wel een beetje buiten viel. Het scheelde ook veel dat ik havo en een hbo opleiding heb gedaan en mijn beide zussen vmbo en een mbo opleiding. Hierdoor leek mijn schooltijd eeuwig te duren terwijl zij hier al lang klaar mee waren.

Nu heb je kinderen krijgen totaal niet zelf in de hand en kun je natuurlijk niet zo even zeggen: Nou ik wil er 1,5 jaar tussen hebben zitten. 

Toen Fenne 7,5/8 maanden was ging het bij ons beide weer kriebelen. Het echte baby baby trekt me enorm aan. Fenne gaat heel snel in haar ontwikkeling waardoor ze niet echt lang baby baby is geweest in mijn ogen. Super goed natuurlijk dat het allemaal goed gaat met haar!

We spraken af om het rustig te gaan proberen en wel te kijken wanneer het raak zou zijn. Het specifiek kijken naar vruchtbare dagen daar hadden we beide nog niet zo'n zin. Dat zou wel komen als het een tijdje zou duren voordat ik weer zwanger zou zijn.

Na één maand bleef mijn menstruatie uit. Het zou toch niet weer in 1 x raak zijn?? Stiekem ben ik naar de Kruidvat gegaan om een zwangerschapstest te halen (Nu wel zelf ^^) en heb ik op een zondag ochtend te test gedaan. Jeetje wat was ik zenuwachtig. Waar je normaal 2 minuten moet wachten tot dat je kijkt bleef ik het stokje in mijn hand houden. En binnen 10 tellen stond er een dik kruis! Ik was stiekem wel verrast en was vol ongeloof aan het kijken. Waarom moet het bij zoveel mensen zoveel moeite kosten en lukt het ons gewoon weer in 1 x. Ik voel me er bijna schuldig over.

Die middag gingen we lekker fietsen samen met Fenne en heb ik de test in Fenne haar rugzakje gedaan. Als smoes zei ik dat ik even lekker ergens wilde gaan zitten aan de maas. Daar aangekomen vroeg ik mijn man om een maisstengel uit het tasje van Fenne te pakken. Hij pakte letterlijk de test in zijn handen en zocht verder. ''Hier zit geen Maisstengel in hoor! '' Tot hij de test terug wilde leggen en zag wat het was. Een heel ander moment als bij Fenne haar zwangerschapstest volgde. Hier had ik altijd al van gedroomd. Een tedere omhelzing en wat tranen (A).

Op het moment ben ik 20 weken en 4 dagen zwanger. We weten al wat het word maar aangezien we dit nog niet wereldkundig hebben gemaakt komt dit later. De 20 weken echo is dus ook al achter de rug.

Alles aan ons 2de wondertje was helemaal goedgekeurd. De echo heeft ipv een half uur wel een uur geduurd. De echoscopiste kon de aanhechting van de navelstreng met de placenta niet vinden. Ik heb moeten springen en doen zodat de baby zou bewegen en ze het misschien beter zou zien. Dit helaas zonder resultaat. Omdat ik toch in het ziekenhuis aan het werk was kon ik een uurtje later even terugkomen en dan zou ook de arts meekijken. Eenmaal weer op tafel konden ze het weer niet goed zien. Het vermoeden is nu dat de aanhechting en heel laag zit ipv in het midden, maar waarschijnlijk ook in de vliezen uitkomt ipv in de placenta. Omdat er dan vaten blootliggen in de vliezen kan dit gevaarlijk zijn met de bevalling. Volgende week donderdag heb ik weer een echo om dit nogmaals goed te bekijken. Waarschijnlijk krijg ik dan ook een inwendige echo om te zien of er belangrijke vaten voor de uitgang liggen. 

Ook al is het maar iets kleins, mijn onbezorgde zwangerschap is nu voor mij toch een beetje zorgelijk geworden. Iedereen zegt wel tegen me dat ik me niet druk moet maken maar dit lukt echt totaal niet. Het internet raadplegen was ook niet echt een goede zet, maar stiekem doet iedereen dat wel toch??