Een bijzondere echo op Valentijnsdag

Het begin allemaal in de eerst week van Februari. 

Wat was ik moe. Niet het “ik ben te laat gaan slapen” moe, maar het “er is een vrachtwagen over me heen gereden” moe. Ik ben bekend met b12 deficiëntie, dus ik dacht dat een extra injectie b12 me wel goed zou doen. 

Dit bleek niet te helpen. Ik was aan de pil, dus ik dacht in de eerste instantie niet aan een zwangerschap. Maar toen de vermoeidheid bleef, ben ik toch maar naar de Kruidvat gelopen voor een test. “Dan weet ik in ieder geval zeker dat ik niet zwanger ben”. 

Voor mijn man was het een gewone werkdag, en omdat ik de test puur deed voor de bevestiging dat ik niet zwanger kon zijn, deed ik de test alleen. 

Maar na 5 seconde stond er al een dikke tweede streep. Zo fel dat er geen twijfel mogelijk was, maar ik deed er nog een, en nog een.. “die testen zijn vast niet goed!”.

Ik belde mijn man met de vraag of hij een ClearBlue wilde meenemen. Deze waren immers wel betrouwbaar. 

“Maar je bent toch aan de pil?” - “Ja lieverd, daarom doen we de ClearBlue, die gaat ons vast vertellen dat de andere testen fabrieksfouten hebben”.

Maar nee, de ClearBlue gaf aan “zwanger 2-3”.. Hoe dan?! 

Oké, met alle adrenaline in ons lijf hebben we dit “even” laten landen. Morgen bellen we de verloskundige. 

Even voor de duidelijkheid, wij zijn uiteraard enorm gelukkig met de positieve test! Dolblij! Het zwanger worden lukte eerst niet, mijn lijf kon de hormoonschommelingen niet aan waardoor ik echt serieus instortte. We besloten toen dat de pil nog de enige optie was om mijn extreme pijnen te stabiliseren. Dit is waarom we niet konden geloven dat we zwanger waren.

Een week later konden we terecht bij de verloskundige. Hier zagen we een heel klein inimini vruchtje van 0,5 cm. Yes!! Het hartje klopte zelfs al!! 

Even voor de gein gevraagd of het er echt maar eentje was, en voor zover je dit kunt zien met 6 weken was dit inderdaad 1 vruchtje.

Al snel werd ik ziek, enorme misselijkheid. Wist niet wat me overkwam. Ik kon de hele dag wel slapen, ei luchtje bezorgde me braakneigingen, zelfs het idee van water brak me al op. 

We belde met iemand die pret echo’s doet. Even kijken naar een mooi kloppend hartje, even spieken, even wat positiviteit opzoeken. 

Een week later waren we daar, op Valentijnsdag!. Een mooi kloppend hartje! Wat waren we blij, en de misselijkheid was zelfs heel even verdwenen. “Kijk dan wat een wonder, dit hebben wij mooi gemaakt!” 

Maar na een paar minuten zagen we nog een hartje. Nog 1? Ja nog 1.. “nee joh! Dat kan toch niet?!” Vroeg ik nog. “Dit echo apparaat moet kapot zijn?!” We konden het niet heel goed in beeld krijgen, want de twee beebs lagen enorm dicht tegen elkaar aan, als een soort ying yang boontjes.

We besloten dat de verloskundige zelf moest beoordelen wat ze zou zien. 

Het was vrijdagavond, en dat betekende dat we het hele weekend in spanning zouden zitten. En het stomste wat je dan kunt doen is op Google je echo foto’s vergelijken. Als je zoekt op zere tenen, zou je volgens Google al bijna dood gaan. Zo vonden wij alles over tweelingen, eeneiig en tweeeiig. Maar ook de waarschijnlijke reden dat onze twee frummeltjes zo knus samen lagen. Dit werd ook nog bevestigd door de echoscopiste. Maar, we lieten ons niet gek maken. Wachten, afwachten.. 

Maandag hebben wij de verloskundige gebeld en we mochten langskomen. Zij zou ons misschien wel gerust kunnen stellen.

En toen dat moment: “Het is inderdaad een tweeling’.. Goed, aan dat idee waren we inmiddels al een soort van, klein inimini beetje, gewend.

Maar wat blijkt? Onze frummeltjes delen de vruchtzak, maar ook de placenta. Een Mono Mono tweeling dus. Het weekend ervoor hebben wij alle horror verhalen hier al over gelezen, gelukkig ook heel veel goede verhalen met hele gezonde babies. Maar hier was de bevestiging. Boem! 

Hoe het nu verder zal gaan weet niemand. Dat het spannend zal gaan worden is duidelijk. Volgende week gaan we naar de gyn, en dan horen we vast meer. 

Tot die tijd is het afwachten en bijkomen van alle emoties.

En voor de lezers: Ga nooit zelf googelen! Je word er super nerveus van, en de meest erge dingen komen voorbij, terwijl er vaak iets heel anders kan zijn. Of als Google het juist heeft, lees je vaak alleen maar de negatieve dingen. 

Wij zijn positief! Twee baby’s! En twee mooie kloppende hartjes. We’re in love ❤️