2 jaar geleden
Echo ziekenhuis en echo verloskundige
Het vervolg..
Zoveel buikpijn en wachten tot de eerste echo die nog weken ging duren kon ik niet, maar ook mentaal niet.De onzekerheid en angst dat het mis zou gaan, maar ook de vraag ben ik nou echt zwanger?!Uit eindelijk kwam ik bij de huisarts uit, hij vertrouwde het niet en stuurde mij door naar het ziekenhuis waar er een echo werd gemaakt van mijn buik en organen op de afdeling radiologie.Normaal gesproken ging mijn moeder altijd mee naar de ziekenhuis bezoekjes ter ondersteuning van mijn problemen op gynaecologisch gebied aangezien zij hetzelfde heeft mee gemaakt. Dit keer kon dit dus niet omdat ik wist dat ik daar ook te horen zou krijgen/zien of ik ook daadwerkelijk zwanger was.Hoe moeilijk is dat dan zeg om tegen je eigen moeder te moeten liegen en smoesjes bedenken aangezien wij altijd overal open over zijn naar elkaar... ik wilde nog niet dat ze zou weten van mijn zwangerschap. Dit moest en zou pas bekend worden met kerst!
De dag van de echo ik was dood nerveus mijn man ging gelukkig mee, hij mocht helaas niet mee naar binnen dus hij was er niet bij als er evt. iets in beeld zou komen met betrekking tot de zwangerschap.
Gelukkig alles was goed! De arts liet mij ook het vruchtzakje al zien, ik wist totaal niet wat ik zien moest maar hij probeerde mij het een beetje uit te leggen. Er was nog niet veel zichtbaar maar wel dat ik daadwerkelijk zwanger was!!! Wat een opluchting! Maar.... waar kwamen die buikklachten dan vandaan, daar werd geen oorzaak voor gevonden dus werd het erop gegooid dat het innestelingspijn zou zijn.
Na een paar weken ging dit over naar extreme misselijkheid en dagelijks overgeven.. Jeej ik kon mijn geluk niet op.
Weer iets om te moeten zien verbergen voor mijn ouders maar ook mijn schoonouders waar we bij in huis woonde.
Eindelijk was daar dan de dag van de allereerste echo bij de verloskundige wat keek ik hier naar uit!Alles was goed en we zagen al een kloppend hartje, eindelijk we konden gaan genieten.Wat vond ik het lastig om dit met niemand nog te kunnen delen.. we moesten nog 2 weken wachten voor we het aan onze ouders bekend gingen maken. Wat duurde die tijd ontzettend lang vreselijk!Ik ben mij maar veel gaan focussen op het maken van cadeautjes voor de familie waar we het aan bekend zouden gaan maken om door deze tijd heen te komen.
Voor de ooms en tante hadden wij een glazen pot gevuld met hartjes snoep blauw en roze en een afbeelding van een beer afgedrukt met de tekst jullie worden oom en tante. Voor onze ouders hadden wij een houten boxje gekocht en daar een afbeelding op gemaakt met jullie worden opa en oma. Deze box gevuld met een stukje sneeuwdeken en een kerstbal met 2 sokjes en de echo. Deze mochten de moeders open maken voor onze vaders hadden wij een kraskaart. Voor de opa's en oma's een foto lijstje met echo.
Mijn ouders zijn gescheiden dus voor mijn vader met zijn gezin (stiefmoeder, halfbroertjes) had ik andere cadeautjes bedacht.Voor de broertjes 2 deurstoppen met een halsband met bal eraan waarin stond je word oom. En voor mijn vader en zijn vriendin een wandkastje gevuld. (Zie foto's)
Benieuwd naar de reacties van onze familie leden? Dit vertel ik in mijn volgende blog.Keep reading!
