Droomkindjes een samen droom

Ik weet het niet. Weet jij het? ?..Ik vraag het gewoon. Of is vragen toch niet gewoon. De gemiddelde voorbijganger schrikt zich wezenloos als ik iets vraag. Over het algemeen is de vraag heel simpel. Wel persoon(ge)luk. Dus voor velen geen optie. Persoon(ge)luk genoeg om niet googlebaar te zijn. De simpele vraag is en gaat steeds luider luiden...hoe geef ik , al die lieve kindjes een volwaardige toekomst. Heeft u een idee of een oplossing misschien dan wel zeker. Ik heb ze wel. Wilt u iets veranderen. Iets geven in de vorm van liefde. Geld is niet alles , maakt wel veel kapot. Ik hou zo graag de mens heel. Geeft u de mens , uw kind oprecht toekomst perspectief. Laat u het kind , van en in u echt iets toekomen. Ben ik u inmiddels kwijt. Zeg ik teveel, is het niet luchtig genoeg. Ik zou mijn woorden hemels babyblauw richting u willen kleuren, liefst met roze franje randjes. Ik weet! Is de vraag te complex voor het simpel willen van een kind. Ik weet daar hebben we het weer. Ik wil de ernst de noodzaak graag zonnig verbloemen. Toekomst perspectief met behoud van ons zoveel mooi s. Ik vind dat dat alles waard is. Alles waard wat echt is. Zoals de liefde tussen ouder en kind. Zoiets mag niet verloren gaan. Voor niets dat nieuwgeboren wordt en alles zou moeten mogen zijn.