Drielingzwangerschap: bedrust door placenta previa

Ik voelde mij op wat standaard zwangerschapskwalen echt ontzettend goed. Ik zei ook tegen iedereen 'voor een drielingzwangerschap mag ik niet klagen'.

Donderdagochtend had ik een klein beetje bloedverlies. Geen reden tot paniek dacht ik, vast een gesprongen vaatje. Die dag gewoon aan het werk geweest, eten gekookt, niks geen gekkigheden. Tot ik s'avonds op de bank zat, en het voelde alsof ik in mijn broek plastte. Snel ging ik naar de wc, en wel 30 seconden lang kwam er ontzettend veel bloed uit. Wat een schrik, ik raakte in paniek en kon het ook niet tegenhouden. Gerard ging ondertussen opzoek naar het nummer van het ziekenhuis, en begon te bellen. Gelukkig mochten we direct langs komen. De geruststelling die we aan de telefoon al kregen was dat er gelukkig geen buikkrampen aanwezig waren.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zagen we op de echo godzijdank bij alle 3 baby's een mooie hartslag, na verder onderzoek was er niks te vinden, daarom mochten we weer naar huis.

Dubbele gevoelens, want zoveel bloed; dat moet toch ergens vandaan komen?

Vrijdagochtend, Gerard had Sem inmiddels al naar school gebracht en ik mocht lekker blijven liggen. Tot ik wakker werd van wederom bloedverlies, ik begon te roepen en Gerard kwam direct boven.

-Oké, rustig blijven, in het ziekenhuis zeiden ze dat alles goed was, en zolang er geen buikkrampen waren of het niet dusdanig veel bloed is dat het gevaarlijk is voor mij, hoeven we niet te komen mits we zelf graag willen.-

Toen ik de trap afliep begon ik weer te bloeden, en op de wc nog meer. We besloten toch wederom het ziekenhuis te bellen.

De gynaecoloog die op dat moment werkzaam was vertrouwde het toch niet, dus ze vroeg ons nogmaals naar het ziekenhuis te komen.

Na het maken van een inwendige echo zag ze dat de placenta van ons meisje geheel over mijn baarmoedermond zit, hierdoor loopt het bloed wat eigenlijk in de placenta hoort te gaan eruit. Placenta praevia totalis noemen zit dit.

"Bij een placenta praevia kunt u tijdens de zwangerschap plotseling vaginaal bloedverlies krijgen. Dit bloedverlies is meestal pijnloos. Soms heeft u voor of na het bloedverlies last van harde buiken. Het bloedverlies ontstaat doordat een klein stukje van de placenta loslaat van de baarmoederwand. Hierbij gaan bloedvaten kapot. De hoeveelheid bloed kan erg verschillen: van enkele druppels tot veel bloedverlies met stolsels. Dit laatste kan gevaarlijk zijn voor u. In het ergste geval kunt u in shock raken, waardoor uw baby ook gevaar loopt. Het bloedverlies ontstaat vaak ’s nachts of vroeg in de morgen."

Daarnaast zagen ze dat mijn baarmoedermond 1,8 cm was ingekort sinds die avond ervoor. Blijkbaar reageert deze op het bloedverlies, en dat maakt alles erg spannend! We werden naar huis gestuurd met bedrust.

Inmiddels zijn we 10 dagen verder, en het gaat eigenlijk naar omstandigheden erg goed met ons. Op wat bloedverlies in de ochtend na, is het verder rustig. De dagen gaan minder snel, en de 24 weken is nu een nóg grotere mijlpaal voor ons geworden.

Ik had zo'n vertrouwen in mijn lichaam, en naast de wat standaard zwangerschapskwaaltjes voelde ik mij echt ontzettend goed. Flink schakelen dit, maar alles voor de baby's. Dinsdag zitten we gelukkig op 17 weken, en ik hoop stiekem nog steeds dat we het dubbele hiervan gaan halen. ❤️