3 maanden geleden
Dreigende vroeggeboorte
Blijf nog maar even zitten lief meisje.
Juli 2023
Met 30 weken ben ik nog heerlijk aan het werk en had alle hoop dat ik deze keer tot 36 weken kon blijven werken. Dat was echt mijn doel deze zwangerschap. Heerlijk blijven werken en echt uitkijken naar je laatste werkdag voor je met verlof kunt. Helaas liep dit helemaal anders.
Eind de 31ste zwangerschapsweek krijg ik de een op andere dag intenste bekkenpijn. Ik kon amper meer lopen, liggen of zitten was niet veel beter. Ik nam snel contact op met mijn vaste Fysio praktijk en daar kon ik gelukkig de dag daarna al terecht. Ondertussen waggelde ik als een Pinguïn en deed alles zeer, gelukkig gaf de fysio behandeling iets verluchting en kon ik hopelijk het weekend in met iets minder pijn. De week daarna ging ik nog een paar x terug en tapte ze mijn bekken en rug in. Dit verluchte iets maar hielp niet voldoende, achteraf bleek het helemaal geen bekkenpijn te zijn maar dit werd later pas duidelijk.
32.6 dagen zwanger en ondanks de pijn ging ik toch maar mee naar de verjaardag van mijn neefje. Thuis had ik toch net zoveel pijn als ergens anders en dan kan je beter maar wat gezelligheid om je heen hebben. Na een klein uurtje gaf ik aan naar huis te willen, de pijn werd erger en wist geen houding meer aan te nemen. Ik begon wat rondjes te lopen door de kamer en grapte nog naar mijn schoonmoeder dat het wel weeën leken.
Niet veel later begon ik de pijn lichtjes weg te puffen en pakte we onze spullen om naar huis te gaan. Wel moesten we nog echt even snel langs de Gamma om verf voor de nieuwe kamer van onze oudste dochter Romée. Achteraf denk ik hoe heb ik daar kunnen staan, maar mijn nesteldrang won het. Het duurde een tijdje voor we aan de beurt waren en al snel kon ik het niet meer uithouden van de pijn en nog amper op mijn benen staan dus besluit ik om terug naar de auto te gaan. Zodra ik zit en rustig op mijn ademhaling let valt het mij op dat de pijn komt en gaat. Ik begin ondertussen te timen hoelang het duurt voor de pijn weer komt en weg gaat. Hier zat flinke regelmaat in om de 3 minuten en de pijn houd 1 minuut aan. We moesten ongeveer 30 min. naar huis rijden, maar halverwege word de pijn intenser en besluit ik toch de verloskundige maar te bellen en moeten wij gelijk naar de praktijk komen. Al snel werd het duidelijk dat het flinke weeën waren en dat deze ook al voor 1,5 cm ontsluiting hadden gezorgd. Paniek want dit is nog veel te vroeg, onze kleine meid mag nu echt nog niet op de wereld te komen.
Snel zijn we naar het moeder en kind centrum gereden en hebben we familie gebeld om onze dochter Romeé op te komen halen. Al snel werd duidelijk dat ik zou moeten blijven en dat ik weeën remmers en longrijping zou gaan krijgen. Ondertussen in het ziekenhuis waren de weeën nog net zo intens als daarvoor en begonnen we toch zeker wat paniek te krijgen. Wat als ze het niet gestopt krijgen en ze nu geboren gaat worden.
Gelukkig deden de weeën remmers hun werk en stopte de weeën in de loop van zondag 2 juli. Ik moest nog 1 nachtje blijven omdat ik nog 1 longrijping medicijn moest krijgen en er nog wat bloed uitslagen binnen moesten komen. Maar als ik had geweten wat ik nu weet had ik de longrijping liever nooit gehad...
