Diagnose CHD; onze roze wolk in één klap verdwenen

Op vrijdag 16 juni was de dag dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had (op moment van schrijven inmiddels 19 weken zwanger). Ik had me voorgenomen om samen met mijn vriend te testen, maar had zo sterk het gevoel dat het raak was, dat ik echt niet kon wachten. Hij was dat weekend naar een festival en zou zondagavond pas (dan duren een paar dagen ineens heel lang) terugkomen. Voor mijn gevoel duurde het eeuwen, daarom heb ik zaterdag gevraagd of we konden videobellen, zodat ik hem het goede nieuws kon vertellen. Dat had ik, helemaal bij ons eerste kindje, liever op een andere manier willen doen, maar ik kon ook hiermee gewoon echt niet wachten. Helemaal enthousiast en blij was hij met dit prachtige nieuws! 

Wat betreft het thema zwangerschap blijkt wel dat wachten continu een eeuwigheid lijkt te duren. Zo blij en opgelucht toen we bij de 8 weken echo een kloppend hartje hadden. Zo ook bij de 12 weken echo, waarop echt al een babytje te zien was en ook nu met een mooi kloppend hartje! Zo fijn, nu konden we ons kleine geheimpje, ons grote nieuws, eindelijk met meerdere mensen gaan delen. 

Vol positiviteit gingen wij naar de 13 weken echo, deze hadden wij redelijk laat; met 14+3 en ook nog eens om 21:15 's avonds, wat uiteindelijk 21:35 werd. Bij alles wat gecontroleerd werd kwam een positieve reactie, hiervan werden wij steeds enthousiaster, want hoe fijn is het als alles goed is met je babytje! Totdat bij het allerlaatste wat gecontroleerd moest worden de omslag kwam, wij een hele grote klap kregen en onze roze wolk direct verdween. Wat wij tijdens deze afspraak continu hoorden; mooi, dat ziet er goed uit, perfect.. veranderde plots in; ik heb slecht nieuws, dit is niet goed. Dan weet je gewoon echt niet wat je overkomt, die zagen we niet aankomen. Dat bericht klonk voor mij zo raar, dat er nog even door mijn hoofd ging; is dit nou een mega slechte misplaatste grap? Natuurlijk niet, maar het was gewoon zo ongeloofwaardig en niet realistisch. Het maagje ligt naast het hartje en dus niet in de buikholte; CHD - congenitale hernia diafragmatica (dit is te zien op de foto, als je weet waar je naar moet kijken). Ik had nog nooit van CHD gehoord, maar wist wel dat de maag niet naast het hartje hoort te liggen. CHD is een defect/breuk in het middenrif, waardoor meestal één of meerdere organen niet naar de buikholte zakken, maar in de borstholte blijven. Mijn vriend stelde allerlei vragen en ik schoot in een soort zakelijke modus; ja het is voor jou ook erg als je zulk nieuws moet brengen, we bellen straks de verloskundige wel etc. Totdat we naar de auto liepen en in de auto de tranen kwamen, maar nog steeds niet het besef, wel heel veel vragen. En het begin van onzekerheid, machteloosheid en een medische rollercoaster...