Deze zwangerschap heb ik er wel alle vertrouwen in

Kort voor de zwangerschap van Ylse heb ik een miskraam met 7 weken gehad. Wat was ik bang dat het weer mis zou gaan toen ik daarna opnieuw zwanger was. Ik was het vertrouwen in mijn vrouwenlijf kwijt en dat vertrouwen begon pas in de kraamweek terug te komen. 40 weken lang twijfelde ik aan mijn lijf of het wel kon wat wij ervan verwachtten en tijdens de bevalling raakte ik meerdere keren in paniek.

De afgelopen 2.5 jaar heb ik geleerd mijn lichaam te omarmen, ik heb gewerkt aan mijn mentale toestand en ik ben naar bronnen gaan zoeken die mij het vertrouwen in mijn lijf weer terug konden geven.

Vanaf het moment van de positieve test van mijn huidige zwangerschap voelde alles goed. Ik voelde rust. Ik ben niet overmatig bezig met zorgen maken of dat ik wens dat ik via een luikje in mijn buik op elk moment van de dag kan kijken of het nog wel goed gaat daarbinnen.

Ik geniet. Ik voel geen schaamte naar wie dan ook en ben trots op mijn lijf, mijn vriend én beide grote zussen.

Ik geloof erin dat ik de zwangerschap én de bevalling aan kan, maar we gaan deze keer een aantal dingen wel anders doen zodat ik dichterbij mezelf blijf. Ik ga dit rocken 💪🏼