Deel 2: Zwangerschap van kleine Joe

In september ben ik zwanger geworden van kleine Joe. En van november tot februari was Jesse ook enorm vaak ziek. ( in februari kwam Jesse op de IC terecht ) Omdat ik mijzelf zo beroerd voelde in mijn zwangerschap, en het met Jesse ook niet goed ging. Vond ik het maar verdomd zwaar. En was ik er al met 30 weken helemaal klaar mee!

Rond de 30 weken kreeg ik ook last van mijn bekken. Dus hup gelijk naar een bekken fysio. Daar kwam er toch echt wel uit dat het een lichte vorm was van bekkeninstabiliteit. Dus dat betekende nog rustiger aan doen. Ik ben toen nog minder gaan werken en heb toen echt een stapje terug gedaan. En ik ben toen trouw twee keer in de week naar de bekken fysio geweest.

Met 32 weken zwangerschap kwam mijn zoontje Jesse in het ziekenhuis op de IC. Een hele heftige tijd. Dat kan je lezen in een paar blogs terug. ( je grootste nachtmerrie) Ik kon toen even niet meer naar de fysio. En alles draaide toen uiteraard alleen nog maar om ons mannetje.

Met 33,5 week zwangerschap kwam Jesse uit het ziekenhuis. Nog niet helemaal beter maar hij ging met mini stapjes vooruit. Op het moment dat ik weer naar fysio kon gaan kwam de corona virus om de hoek en gingen er veel bedrijven op slot. Zo ook de fysio praktijken. Ik had gelukkig al veel handvatten meegekregen van de fysio waar ik thuis mee aan de slag kon.

Vanaf 34 weken - 38 weken zwangerschap heb ik mij best fijn gevoeld. Ik was niet meer misselijk, minder moe en mijn schildklier werkte weer goed met de nodige aanpassingen van de medicijnen. Ik kon alleen niet uren wandelen ivm mijn bekken. Maar een uur kon prima. En omdat het al een rare tijd was met het corona virus. Was het toch fijn om elke dag er even uit te gaan.

Vanaf 38 weken had ik veel last van voor weeën en harde buiken. En ik dacht elke dag Jaaa vandaag begint het. 

Jesse was geboren met 39 weken zwangerschap. En je gaat er dan toch bijna vanuit dat het bij de tweede nog eerder gebeurt. Huh NOT.  

40 weken zwangerschap en onze kleine man zat nog heerlijk in mijn buik. Poeh het was nu toch wel pittig aan het worden. En ik was er ook gewoon een beetje klaar mee. 

Met 40 +2 weken ben ik met mijn slaaphoofd in de nacht toen Jesse huilde en ik gauw naar hem toe wilde gaan. Van de trap gevallen. Ja van boven helemaal naar beneden. Ik ben gelukkig op mijn rug en bil beland maar de schrik zat er goed in. Gelijk natuurlijk de verloskundige gebeld maar ik voelde kleine Joe gelijk en ik was niet op mijn buik gevallen. Dus met Joe was godzijdank alles goed. De dag erna kwam de verloskundige om mij te strippen dus dan zou ze ook gelijk even naar Joe kijken.

Na de schrik en ik weer in bed lag. Voelde mijn lichaam aan of ik door een vrachtwagen was aangereden. Alle twee mijn enkels waren blauw en dik. Mijn bil, rug en boven been waren blauw en dik. En had hier en daar wat schaafwondjes. 

Met 40+3 weken zwangerschap is Joe nog nagekeken na mijn valpartij van de nacht ervoor en ben ik gestript.

Met 40+5 weken zwangerschap was daar eindelijk onze kleine Joe 💙