• Zwanger
  • zwangerschap
  • student
  • studie
  • geplande

De zwangere student

Net een maand 22 jaar oud en daar zat ik dan op de bank met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Het overviel me, ook al was het gepland. Ik had niet gedacht zo snel al zwanger te zijn. Mijn tweede studie jaar zat er voor driekwart op. Hoe moest ik dit nou gaan doen?

Ik heb het eerst aan niemand verteld, buiten natuurlijk mijn vriend en familie om. Op school wist niemand ervan. Dit deed ik helemaal alleen, wat mijn inzet op school veranderde. Ik veranderde van de ideale student naar een spijbelaar. Mijn klasgenoten vonden het vreemd, ik deed namelijk eerst altijd zo mijn best. Maar ik was veel moe en altijd ontzettend misselijk en ik had geen zin om op school boven het toilet te hangen of tijdens een les in slaap te kukelen. Al was het moeilijk om het voor me te houden. Ik zat op een roze wolk en wilde het van de daken schreeuwen dat ik een kindje zou krijgen. Maar het was erg eenzaam op de wolk.

Uiteindelijk heb ik het mijn projectgroepje verteld. Twee van die meiden steunden mij onvoorwaardelijk en spelen daarom nog steeds een grote rol in mijn leven. Ik werd spierwit tijdens een vergadering. Ze vroegen wat er was en door mijn tranen heen rolde de zin: “Ik ben zwanger!” Ze reageerde gelukkig erg positief. Nu moest ik het de klas nog vertellen en dat heb ik een aantal weken later gedaan. Trillend stond ik daar. Terwijl één van mijn vriendinnen haar tranen wegpinkten tijdens mijn verhaal keek de rest van de klas mij aan alsof ik een insect was die een besmettelijke ziekte kon verspreiden. Dit hadden ze blijkbaar niet verwacht. Een enkeling feliciteerde me en de rest keerde me de rug toe. De meisjes die zogenaamd mijn vriendinnen waren, lieten me vallen als een baksteen.

Mede door dat, begon ik steeds minder zin te krijgen om naar school te gaan. Ik zag het nut er niet meer van in en ik kon aan niks anders denken dan het kleine kindje in mijn buik. Tijdens een toets ben ik zelfs het lokaal uitgerend. Schilders waren druk de school aan het schilderen aan de binnenkant en het stonk ontzettend. Ik werd zo misselijk dat ik niet anders kon dan weg te rennen, ook zal zat ik nog geen 10 minuten binnen. De lerares keek verbaast naar het blaadje waar alleen mijn naam opstond, maar ik kon niet anders. Ik moest daar weg!

Toen ben ik ook gestopt met school en ben fulltime gaan werken. Zo kon ik mooi sparen voor een mooie kinderwagen en babykamer. Het plan was om 1,5 jaar later weer mijn studie op te pakken. Een mooi voornemen dat ik nooit ben nagekomen.

Toen mijn dochter eenmaal was geboren, werd ik in één klap echt volwassen. Mijn studiegenoten was ik al ver voorbij gegroeid. Ik zag mezelf dan ook niet meer tussen hun inzitten. En aangezien ik weer een jaar achter liep zou ik bij nog jongere mensen in de klas komen. Nee bedankt! Ik zou wel zien waar het schip zou stranden.

 

12 jaar geleden

Thanks meis! mama zijn is inderdaad mooier dan wat dan ook! We zijn geen studenten meer maar lerares geworden:)

12 jaar geleden

Wauw elise , wat een mooi verhaal . En ik begrijp precies wat je bedoeld.. Ik heb precies in zo een situatie gezeten, Echte vrienden zie je pas wanneer der een groote verandering in je leven komt zo als een zwangerschap / ziekte of wat dan ook . Mensen waar van je dacht dat vrienden waren die zie je nooit meer terug. Maar mama zijn is het mooiste wat der is in het leven ! Gr Raquel

12 jaar geleden

Toen je vertelde aan je moeder en mij dat je zwanger was had ik meteen een gevoel van trots. Ik word Opa. Dat gevoel heb ik nog steeds en vind dat je een lieve moeder en volwassen vrouw bent geworden. Liefs je vader.

12 jaar geleden

Ik zal er altijd voor je zijn! School geeft een heel ander soort kennis dan dat levenservaring geeft! Ik ben van mening dat levenservaring zo veel meer kennis geeft! Trots op jou en trots op dat je dit eindelijk van je af hebt kunnen schrijven! Dikke kus