De weg van spanning en onzekerheid.

Januari 2020. We voelen het aan alles. Dit word ons jaar. Na alle tegenslagen van 2019, kon het nu alleen maar beter worden! We hebben ons "geheimpje" weten te bewaren en wachten met spanning de laatste dagen af.

Daar zitten we dan. Onze 2 wachtweken zijn voorbij. We zijn terug in het ziekenhuis, voor evaluatie van de behandeling en met de uitslag. Ik was die ochtend zo nerveus dat ik ipv een zwangerschapstest een oude ovulatietest had gepakt. Nu wist ik nog niks en was het wachten op de uitslag van de gynacoloog.

Na een "Goedemorgen, kom binnen, ga zitten" viel ze meteen met de deur in huis.. "Het spijt me, je bent niet zwanger." Ik hield het niet droog. Ergens weet je dat dit kan. Maar je hoopt zo dat jij die ene bent waarmee het meteen raak is. Je lichaam houd je zo ontzettend voor de gek. Door de Pregnyl spuit, wat dus puur zwangerschapshormonen zijn, voel je elk kwaaltje. Althans, dat was bij mij het geval. Misselijk, maagzuur, moe, gevoelige borsten.. maar alle kwaaltjes, puur de medicatie. We gaan verslagen na huis.

Een dag later word ik ongesteld. Nu is het echt.. diezelfde avond zien we mijn vader en zijn vrouw. Die weten nog van niks. Zodra ze gaan zitten vertellen we alles wat er de laatste maanden is gebeurd. Vol verbazing en verdriet horen ze alles aan. Gelukkig zeggen ze de goede dingen en weet ik dat ze ons steunen en er altijd zullen zijn. We hebben feest die avond, we kunnen onze gedachten even verzetten.

Na wakker te zijn geworden met een kater, gaan we die middag erna naar mijn schoonmoeder. En de dag daarop volgend komt mijn moeder bij ons langs voor een kop koffie. De gesprekken verliepen vrijwel het zelfde. Wat dat betreft liggen de goed op een lijn. De vraag word gesteld of ik al "ongesteld ben geworden", nog in de veronderstelling dat we dan met gesprekken en behandelingen kunnen beginnen. "Ja ik ben ongesteld geworden, afgelopen week.. maar ik had het niet mogen worden." Het is stil. Ze snappen het niet. We beginnen bij het begin en alles word langzaam duidelijk. Waarna weer enkele tranen vloeien.

We besluiten meteen door te gaan. Al houd dit toch een 'pauze' in. Na de volgende menstuatie mag je pas weer aan de volgende behandeling beginnen. Zo kan je lichaam tot rust komen van alle medicatie, hormonen e.d. 

Maart 2020. Ik ben ongesteld. We gaan weer beginnen. Ik start weer met de pil en gesprekken voor nieuwe/andere medicatie. Nog even en alles begint weer van voorafaan.