De weg van aftellen.

Hallo laaste trimester! Jeetje wat is dit hard gegaan. OGGT uitslagen waren goed, ijzerwaardes in orde. Bloeddruk netjes. Dus we mogen niet klagen!

22 juni hebben we onze 28 weken echo gepland staan. De maandag ervoor krijg ik telefoon van de verloskundige. Wegens prive omstandigheden kan de echo savonds niet door gaan, of we hem kunnen verzetten naar de middag. Balen natuurlijk want hierdoor kan Jeffrey er niet bij zijn. Wanneer ik hem bel met het "nieuws", vind hij het ook jammer, maar is al blij dat het wel gewoon doorgaat. Ik besluit mijn moeder te bellen. Ze werkt in de Horeca dus check eerst even haar whatsapp of ze al wakker is na haar sluitdienst. Als ik haar bel leg ik uit wat er aan de hand is. Woensdagen is haar vrije dag, dus de vraag.. "Ben je nogsteeds vrij en wil je mee naar de Echo?". Natuurlijk wil ze graag mee en kan nu al niet meer wachten.

2 dagen later ben ik om half 11 klaar met werken en rijd dan meteen door na mijn moeder. We drinken een kop koffie, kletsen wat en rond half 2 rijden we naar de verloskundige. Met gezonde spanningen gaat ze naast me zitten wanneer ik mag komen liggen voor de echo. Alles word weer nauwkeurig gemeten. Ze laten de hartslag horen en we tellen alle vingers en teentjes. Alles erop en eraan. Mooi in de groeicurves. Ik zie dat mijn moeder natte ogen krijgt. Vol verwondering en enorm trots kijkt ze met alles mee.

Wanneer alle nieuwe afspraken zijn gepland, lopen we terug naar de auto. Via het zwangerschapsportaal download ik alle fotos en stuur ze door naar mijn moeder. Haar eerste kleinkind, ze is zo trots.

Wanneer ik thuis ben bel ik Jeffrey meteen op en vertel hoe het is gegaan. Stuur de echos door en kletsen nog wat na. 

Inmiddels zijn we nu 31 weken en 4 dagen zwanger. Volgende week hebben we weer een groei echo gepland staan. De kamer is klaar, alle spullen in huis. Het is aftellen. Aftellen na de bouwvak regio zuid. 8 augustus begint mijn verlofperiode. Ik kijk er na uit. Nog 3,5 week doorbikkelen. Al valt dat met werk in de intrieurverzorging niet altijd mee. Nog even en dan kunnen we genieten van ons Frummeltje. Ons gezin waar we zolang voor hebben gevochten