De week voor mijn bevalling

Een week voordat ik beviel lag ik in het ziekenhuis met verschillende klachten.

Er werd mij verteld dat ik 6 dagen later, met 37 weken ingeleid zal gaan worden omdat ik een te hoge bloeddruk had en de baby te klein was en niet meer goed groeide in mijn buik. Hij was beter af buiten mijn buik, om daar goed verder te groeien.

Ik mocht naar huis maar moest wel in de thuismonitoring. Ik moest elke dag zelf een ctg maken en 2 keer daags mijn bloeddruk meten. Ik moest de ctg doorsturen naar het ziekenhuis zodat hun het na konden kijken. Mijn bloeddruk hield ik zelf in de gaten en wist wel wanneer dit goed of niet goed was. Ik werd elke dag gebeld door de verpleegkundige met de ‘uitslag’ van de ctg. We praatte samen even hoe het ging en ik kon al mijn vragen stellen. Heel fijn.

Ineens begon ik het allemaal super spannend te vinden en kreeg allemaal vragen.

Is de baby niet veel te klein?

Is hij wel helemaal ‘af’?

Wat als hij allemaal complicaties krijgt omdat hij zo klein is?

Wat als er 1 van ons Corona krijgt?

Wat als ik een week of langer in het ziekenhuis moet blijven? Dan mag m’n moeder niet eens langs komen!

Gelukkig stelde ze me in het ziekenhuis gerust. Ze zeide dat de baby wel klein is maar dat ook kleine baby’s gezond en wel geboren worden zonder gekke dingen die er bij komen.

Ook mijn man Jeroen is altijd heel kalm en kon me goed gerust stellen.

Ook mijn nesteldrang was op het toppunt. De plinten moesten nog schoon, haha hoe dan? thanks daarvoor mam! 🤣

en ik besefte me ineens heel goed dat onze laatste dagen met zijn tweetjes in waren gegaan en dat we daarna altijd met z’n drieën zullen zijn!

Lichamelijk was ik op door alle klachten, ik vond het spannend maar ik was echt klaar voor de bevalling!

Wordt vervolgd..