De weeënopwekkers

De 36 uren waren verstreken en ik mocht starten met deel 2 van de medicatie, Cytotec. Dit waren weeënopwekkers en zouden de bloeding in gang moeten zetten. Al voordat ik de eerste pillen had ingebracht begon de bloeding. De gynacoloog gaf mij 65% kans dat het met medicatie zou lukken. Ik was dus blij dat deze op een vrijdagochtend was begonnen. Het was mijn vrije dag dus dat kwam mooi uit. De uren verstreken en de bloeding en krampen werden heftiger. In de middag had ik serieuze weeën en ik heb mijn schoonouders gevraagd om alsjeblieft te komen. Ik trok het niet meer. De pijn, de kinderen, alles bij elkaar. Ze kwamen er gelijk aan. Dat voelde als een opluchting, ik kon ontladen. Mijn kinderen zijn dol op oma en opa. Op allemaal! Dus het was heel fijn dat ik geen vreemde hoefde te vragen. Eenmaal bij mij thuis besloten we met zn alle naar hun woning te gaan, waar mijn vriend ons na zijn werkdag kon oppikken met de auto. Dat was een goede keuze. Zo had ik wat rust en werden de weeën minder heftig. Tegen het begin van de avond kwam mijn vriend ons ophalen. Toen we al het speelgoed bij elkaar hadden geraapt en op het punt stonden van vertrek ging ik staan. Hierbij begon het bloed te stromen en verloor ik een hele klont bloed. Ik was in enkele seconden doorgelekt. Zo door mijn kraamverband heen. Gelukkig was mijn schoonmoeder zo lief om mij haar kleren te lenen en gaf me een washand en zeep waarmee ik mezelf even kon opfrissen. Eenmaal daarna zijn we snel naar huis gegaan. De eerste uren thuis verloor ik nog meer bloed en ben ik gaan douche. Na het douche was het meeste wel geweest en stopte te bloeding bijna volledig. Ik dacht dat het klaar was. 

Zaterdagochtend besloten we naar een autodealer te gaan. We hadden een auto gezien die geschikt was als tweede auto. Het zou 45 minuten rijden zijn. Ik moest die ochtend nog 2 pillen inbrengen van diezelfde medicatie. Dan deed ik snel en we konden vertrekken.

Eenmaal bij de autodealer begon ik weer te vloeien. Ik merkte dat er weer een grote stolsel aan zat te komen, dus vroeg naar de wc. Op de wc verloor ik inderdaad weer een grote klont. Ik was gelukkig optijd, verschoonde mijn kraamverband en voegde me bij mijn vriend. Enkele seconden later merkte ik dat het vloeien alsmaar meer werd en ik dwong mijn vriend om te vertrekken en in onze auto te stappen. 

We reden weg. De krampen en het bloedverlies werd steeds erger. Mijn vriend besloot om naar huis te rijden. In de auto voelde ik het stromen, ik kon niks beginnen. En tuurlijk nog geen kwartier later was ik doorgelekt en zat het ook in de autobekleding. Mijn vriend zocht een tas waar ik voorlopig op kon zitten en reed zo snel mogelijk naar huis. Eenmaal op de parkeerplaats thuis ben ik naar de voordeur gerend. Elke keer als 1 van mijn voeten te grond raakte begon het te stromen. Aangekomen bij de voordeur liep het al langs mijn enkels. Ik snelde me naar boven, naar de badkamer. Ik heb me uitgekleed en ben onder de douche gaan staan. Op de overloop was al een heel spoor van bloed te vinden. Onder de douche  bleef het maar stromen. Elke keer als ik een poging deed om me aan te kleden was mijn kraamverband alweer vol.