De laatste dagen

22 augustus 2022, ik ben ongeduldig. Al een paar weken loop ik rond met 4cm opening. Het kon voor elk moment zijn, maar ze kon ook nog even blijven zitten. Bij Sylvester ben ik van 0cm naar kind in mijn armen gegaan op minder dan 18u, dus ik had elke dag hoop dat het die dag ging gebeuren. Die dag had ik weer harde buiken, moest ik weer veel overgeven en zag ik het even niet meer zitten. Naar de verloskamer dus om te gaan kijken hoe ver we zijn, 4cm. Ze zit klaar (dat hoorde ik dus al een hele tijd). 

23 augustus 2022, op controle bij de gynaecoloog. De hele voormiddag vol spanning voor die controle, zou het nu eindelijk bijna zover zijn? Ik was uitgerekend 1 september, dus misschien niet logisch dat ik al weken zo ongeduldig was, maar door de HG was ik het echt beu. Om 14u hadden we een afspraak, daar zat ik in de wachtzaal met het rode emmertje van ons zoontje (mijn grote rode emmer vond ik te lomp om mee te nemen en ik had echt een emmer nodig). De gynaecoloog deed (rond 15u of zo, want die man is altijd te laat) de deur open, zag me zitten en je zag dat hij met mij in zat. Eerst een gezellig babbeltje, zoals steeds polste hij naar mijn welbevinden en vroeg hij of ik de medicatie nog nodig had, dit was helaas het geval. Na het onderzoek bleek dat onze kleine meid nog steeds 'klaar zat om elk moment te komen'. Dat geloof je uiteraard niet, als je dat al 3 weken hoort en je eigenlijk al spijt krijgt dat je 3 weken geleden toch maar bent aan platliggen omdat je niet wou dat ze 3 of 4 weken te vroeg kwam. Ze werd op dat moment geschat op 4kg, toen hij dat zei werd ik bleek. De gynaecoloog zag dit ook en vroeg of het ging. Ons zoontje werd immers 3,4kg geschat en uiteindelijk was hij de dag na de echo 3,9kg. Ik was dus bang dat ik een kind van 4,5kg uit mij moest persen. Na het onderzoek gingen we terug aan tafel zitten. Hij begon zijn uitleg: "Ja, Tiffany, ik wil je niet overtijd laten gaan. Morgen ben je 39 weken, dus ik stel voor dat we een datum afspreken om in te leiden." Dit vond ik zeker goed en ik stemde toe, we gingen kijken naar een geschikte dag. "Het zou kunnen morgen (woensdag), vrijdag, of maandag of dinsdag." Ik zei onmiddellijk dat ik echt niet nog een week wou overgeven, woensdag of vrijdag dus. Vrijdag had hij al wat keizersnedes gepland en aangezien de bevalling van ons zoontje pittig was wou hij mij liever op een (voorlopig) rustige dag plannen, woensdag dus. "Ok, woensdag ga ik bevallen." Aangezien ik drager van GBS-bacterie ben moest ik 's avonds binnen voor een baxter, dat was geen probleem, aanmelden voor 22u. 

Thuis aangekomen vroeg mijn zus (die die periode bij ons woonde) hoe het was. Ineens drong het tot mij door: ik ga morgen bevallen! Die dag en avond nog gewoon gedaan zoals anders, samen gegeten, ons zoontje in bed gelegd en weer gezegd dat het kon zijn dat mama er die ochtend niet ging zijn omdat de zus geboren moest worden. Nadat hij nog een laatste nachtzoen kreeg en in slaap viel vertrok ik (MET emmer) naar het ziekenhuis, klaar om daar een nachtje te slapen, wachtend op de komst van onze kleine meid.