4 jaar geleden
De tweede zwangerschap liep anders dan gepland.
verschillende emoties
Onze tweede zwangerschap liep iets anders dan gepland.
Ik weet het nog goed. Vrijdag 4 oktober ik voelde me de laatste twee weken anders dan anders, last van een spier in mijn bil (dit was ook bij de eerste zwangerschap). Ik was rond 15uur vrij van werk en bedacht me dat ik al een paar dagen over tijd was en haalde voor de zekerheid een zwangerschapstest. De test was gehaald en ik kon niet meer wachten tot mijn vriend thuis was met testen. Ik testen en er kwamen gelijk 2 rode strepen op de test te staan, voor de zekerheid nog maar een test gedaan en deze gaf het zelfde aan.
Mijn vriend kwam thuis en ik vertelde hem het blije nieuws. Hij was heel erg blij!
We maakten een afspraak bij de verloskundige, de afspraak stond voor vrijdag 1 november. Donderdagochtend 24 oktober, ik liep uit bed en ging naar het toilet.. Wat een schrik, bloed…… Gelijk mijn vriend gebeld en die kwam naar huis. Het was maar een beetje bloed en gelijk weer gestopt dus zijn we beiden gewoon aan het werk gegaan. Op het werk heb ik onze verloskundige gebeld, dit kon nog een innestelingbloeding zijn, maar het kon ook het begin zijn van een miskraam. We spraken af dat we even op echo mochten komen, de echo zag er keurig uit en tot zover hoefden we ons geen zorgen te maken. Af en toe verloor ik een beetje bloed, maar niet heel veel. Buikpijn had ik hoogstens 2 dagen gehad.
Tot donderdag 31 oktober, wat een schrik.. Ik verloor zoveel bloed en stolsels dat ik gelijk de verloskundige heb gebeld. Ze vroeg wat ik zelf het liefste wou, ik wou natuurlijk heel graag een echo.. Wij snel daar heen en er werd een echo gemaakt en helaas werd toen bevestigd dat ik een miskraam gehad had. Mijn baarmoeder was al zo goed als leeg, nog een kleine bloedstolsel, maar die zou ik de komende uren/dagen wel gaan verliezen. Veel verdriet en het voelde voor mij alsof ik gefaald had.
Ongeveer 4 weken na de miskraam zou ik weer ongesteld kunnen worden, maar mijn ongesteldheid bleef weg. Ik begon te twijfelen en had een test gedaan. De test was gelijk positief. Gelijk de verloskundige gebeld om te overleggen of dit eventueel alweer een nieuwe zwangerschap kon zijn of dat dit nog oude hormonen waren. Het kon beide. Om hier achter te komen moesten we langskomen voor een echo.
6 december konden we terecht voor een echo. De echo werd gemaakt en ik schrok er zat al een hele baby in mijn buik. De verloskundige schrok zelf ook en ging eerst kijken of het hartje klopte en dat deed ie. We hoorden dat we toen al 14 weken zwanger waren. We moesten beide even weer wennen aan het idee, maar wat waren we blij!!
De verloskundige vertelde dat dit haast nooit voorkwam.. Toch weet ik zeker dat ik wel iets verloren ben. Bij ons in de familie komen tweelingen voor, dus wie weet en was dit kindje een van een tweeling. We hopen hier meer duidelijk over te hebben na de bevalling. In de placenta zouden dan nog sporen moeten zitten van eventueel een tweede baby.
Nu zijn we alweer 21 weken zwanger & de baby is met de 20weken echo helemaal goed gekeurd.