7 jaar geleden
De tijd drong tijd om te bevallen.
Inmiddels lag ik al 2 weken in het ziekenhuis.Over de fouten die ze gemaakt hadden toen ,kom ik in mijn volgende blog een keer op terug..
De dagen gingen voorbij ik deed letterlijk de hele dag niks...
Ik sliep erg veel en keek tv en dan was het al weer tijd voor een ctg of andere controle's.
Met 36+4 was het toch echt beter om hem te gaan halen en buiten me buik veder te groeien...
Ze gingen proberen de bevalling op te wekken.
Maar aangezien hij al op de ctg continu liet zien dat hij het zwaar had,werd er naar de eerste tablet al besloten om hem met de keizersnee te gaan halen.
Het was 1 gaotische bedoeling de verloskundige had een discussie met de gynaecoloog,want die vond echt dat het een spoedkeizersnede moest worden..
Uiteindelijk werd het toch een gentle sectio.
De ruggenprik..ik bleef maar vragen wat doen ze wat doen ze ik was zo zenuwachtig.
Gelukkig na de prik kwam me man gelijk binnen.
Er stond al een heel team klaar voor mijn zoontje aangezien iedereen er van uit ging hij het zwaar zou hebben..
Het was allemaal zo gek ik voelde niks en werd vervolgens over gelegd op de "operatie"tafel..
Ik kon alles zien,en ondanks ik ze enorm zag trekken aan me buik en al het bloed zag spatten was ik daar erg blij om..
Ooo wat was ik bang zou hij wel zelf kunnen adem halen en zou hij veder nog problemen hebben?
Het leek wel een eeuwigheid te duren..
Wes zat naast me en stelde me steeds gerust.
Eindelijk daar kwam die en hij moest huilen. !
Ooo ik was zo blij zo blij en ooo wat is die klein zo klein...
Hij werd kort even bij me gehouden en direct daarna werd hij gecontroleerd door de kinder arts.
Daarna kon ik hem nog even zien en toen is me man samen met Sem naar de couveuse afdeling gegaan.
Nou daar lag ik dan alleen het enigste waar ik naar keek was de foto die ik had gehad.
Ik dacht alleen man man man naai me dicht ik wil naar hem toe!!!