Snap
  • Zwanger
  • Gezond

De rollercoaster die TTS heet..

En dan verandert de zorgeloze gelukkige zwangerschap in een rollercoaster en gaan we ziekenhuis in en ziekenhuis uit..

Gerard komt verschrikt thuis van zijn werk en samen bespreken we wat er vandaag is gebeurt en kijken we op internet wat TTS inhoudt en wat de verwachtingen zijn. We besluiten vroeg op bed te gaan omdat we morgenvroeg een lange rit van bijna 3 uur moeten maken naar Leiden.

Vol spanning zitten we de volgende morgen in de auto en we melden ons even later op de betreffende afdeling. We worden eerst opgeroepen voor een echo en daarna hebben we een gesprek met de arts. De echoscopist in ons plaatselijke ziekenhuis had helaas gelijk.. 1 van onze meisjes is wat kleiner en op de echo is ook te zien dat ze het iets zwaarder heeft. Maar er is op dit moment nog geen reden tot paniek. Wel krijgen wij al 2 mogelijkheden te horen wat we kunnen gaan doen. Afwachten of de placenta door laten laseren. Hierdoor krijgen de meisjes hun eigen stukje placenta waardoor de allebei ongeveer evenveel voedingstoffen krijgen. Aan de operatie zitten natuurlijk wel risico's en omdat de TTS nog niet zover ontwikkeld is willen we afwachten.. 

Pff het is nog geen 24 uur geleden dat we te horen kregen dat er waarschijnlijk sprake is van TTS en nu moeten we dan al beslissingen gaan maken.. dit wil ik toch helemaal niet?!! Ik wil gewoon normaal van mijn zwangerschap kunnen genieten en ik wil dat mijn kindjes gezond zijn en niet zo'n stomme TTS hebben...

Er wordt een nieuwe afspraak gemaakt voor over een week en dan bekijken we het verder.  Nu kan het bij ons ook even gaan bezinken..

De week erop hebben we voor de zekerheid een weekendtas achter in de auto gegooid voor het geval dat... we melden ons weer in het ziekenhuis en weer wordt er eerst een echo gemaakt, waarna we worden opgeroepen bij de arts. De echo die we net hebben gehad ziet er verrassend goed uit. Er is nog wel sprake van TTS maar er is voor nu geen reden tot ingrijpen.. wauw wat een opluchting zeg! En wat een vertrouwensboost krijgen we hierdoor! We kunnen weer opgelucht en vol goede moed naar huis, op naar volgende week!

ik ben 17 weken zwanger van onze meisjes, hoe ontzettend verliefd je al kan zijn op je kindjes voordat je ze hebt 'ontmoet'. En het is weer tijd om een roadtrip te maken naar de andere kant van het land. Vol vertrouwen gaan we!

Aangekomen bij de arts na de echo krijgen we helaas minder goed nieuws..De TTS heeft zich zodanig ontwikkeld dat we het advies krijgen om te laseren.. ok, als een arts je al advies geeft, dan zegt dat ik mijn ogen genoeg. Wanneer? 'Morgenvroeg' zegt de arts.. Hallo rollercoaster zeg ik in mezelf... we kunnen vannacht in het ziekenhuis overnachten maar Gerard en ik besluiten een hotelletje te zoeken. Wie weet hoelang we in het ziekenhuis moeten blijven?! Die avond gaan we samen uit eten bij een pizzeria en de volgende ochtend melden we ons op tijd in het ziekenhuis.

We worden naar een kamer gebracht waar ik een operatiejasje aankrijg en we wachten tot we worden opgehaald. Gerard mag gelukkig bij de ingreep aanwezig zijn en ik zal een roesje krijgen waardoor ik heel rustig ben, maar wel bij.. Eenmaal in de operatiekamer zijn Gerard en ik op van de spanning. Pff, hoe gaat het in zijn werk en zal ik pijn hebben? Met een echo wordt gekeken waar de babies liggen en dan na een verdovingsspuit wordt er een lange naald met camera en laser ingebracht in mijn buik. Op een tv kunnen we meekijken. 

Ik zie voetjes en teentjes op de tv!! Oh en een handje, ongelofelijk! Hoe bijzonder om je kindje op deze manier te zien terwijl ze nog in je buik zit! De camera gaat verder en komt aan bij de placenta. Er wordt goed gekeken en dan begint de arts met laseren, van boven naar beneden wordt de placenta doormidden gebrand. Als hij klaar is wordt de naald uit mijn buik gehaald en ik wordt teruggebracht naar onze kamer. Ik moet een paar uur op bed blijven liggen. Volgens de artsen is het goed gegaan maar morgenvroeg wordt nog een echo gemaakt.

Na een onrustige nacht komt de arts bij ons op de kamer om een echo te maken. De meisjes doen het allebei hartstikke goed en alles ziet er verder super uit! Opgelucht en vol goede moed mogen we dan ook naar huis. Tot volgende week Leiden, met alle vertrouwen en hoop zien we je volgende week weer terug! ;-)

Damaya's avatar
7 jaar geleden

Sterkte met verder schrijven, dat kan vaak heftig genoeg zijn xxx

Annemiek2's avatar
7 jaar geleden

Ik dacht eerst nog van wat bijzonder dat dit al kan, dat ze zo een tweeling met dit probleem kunnen reden. Helaas weet ik ook doordat ik al wat langer hier lees dat het soms verstandig is om even wat meer te lezen. Ik las je profiel dus. Sterkte met het schrijven van de komende blogs.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Angelavkt?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.