De pufclub – zwangerfit cursus

7 maanden lang heeft Sue erover nagedacht om zich op te geven voor een zogenaamde “pufclub”. Op aanraden van de verloskundigen en haar schoonmoeder heeft ze uiteindelijk op het laatste moment besloten om zich op te geven voor de Zwangerfit cursus. Zwangerfit heeft als doelstelling vrouwen tijdens de zwangerschap door middel van oefeningen, begeleiding en instructie zowel lichamelijk als geestelijk voor te bereiden op de bevalling en de periode erna. De cursus bestaat uit acht bijeenkomsten van anderhalf uur. Er wordt zo’n drie kwartier actief bewogen. Aansluitend is er aandacht voor bewuste ontspanning en ademhalingstechnieken (lees puffen). En in elke les wordt een halfuur besteed aan theorie, met een kopje thee.

Gewoon doen!

De gedachten alleen al dat ik straks droog moet gaan puffen in een zaal met allemaal dikke opgeblazen vrouwen die amper nog kunnen lopen en alleen maar kunnen zeiken over hoe zwaar hun zwangerschap wel niet is staan mij ontzettend tegen. Toch denk ik erover na om een cursus te gaan doen. Waarom? geen idee. Misschien om andere zwangere vrouwen te ontmoeten aangezien niemand in mijn directe kring zwanger is of recent is bevallen, misschien om mijzelf mentaal voor te bereiden op de bevalling, en misschien omdat ik stiekem benieuwd ben of de cursus echt zo gaat als in de film. Uiteindelijk heb ik dan toch de knoop doorgehakt en heb ik mij opgegeven voor de cursus bij F-act pelvic pain clinic. Zodra de aanmelding de deur uit is, slaan de twijfels alweer toe. De naam alleen al zegt genoeg “Pelvic Pain”. Ik heb helemaal geen pijn, mijn zwangerschap verloopt fantastisch en ik heb helemaal geen zin in dat zweverige gedoe. Maar het is te laat om terug te keren en Sue, jij gaat lekker puffen (mijn man lacht mij nu al vierkant uit, en ik mezelf ook).

Zwangerfit les 1

Meerdere malen heb ik met mijn man, vrienden en collega’s de slappe lach gehad dat ik dan eindelijk ga leren puffen om mij optimaal voor te bereiden op de bevalling die toch al akelig dichtbij komt. Na een lange en drukke werkdag heb ik dan vanavond mijn eerste cursus. Ik stap snel even onder de douche om de vislucht van mij af te spoelen en dien het eten vroeg op zodat ik zeker weet dat ik op tijd kom. Tijdens het koken check ik snel nog even mijn mail om te zien wat ik nodig heb voor mijn eerste les: sportschoenen en een handdoek “check”. Na 30 minuten uitbuiken op de bank, spring ik op mijn sportfiets waarbij mijn buik bij iedere beweging gekneld raakt tussen mijn lichaam en mijn benen. Toch ga ik op de fiets om mijn conditie zoveel mogelijk op peil te houden ook al is het geen gezicht. Schijt! Dikke mensen fietsen ook, dus waarom hoog zwangere vrouwen niet!? Een kwartier van te voren bel ik aan bij de clinic. Geen gehoor. Ik blijf nog even wachten op de rest van de cursisten maar het blijft verdacht stil. Misschien heb ik mij vergist in de tijd? Voor de zekerheid check ik nog een keer mijn mail op mijn telefoon. FUCK! onder de benodigdheden staat (jawel, met dikke vette letters!) dat de eerste les begint op woensdag 12 november, en laat het nou net vandaag woensdag 5 november zijn. Het zal wel aan de zwangerschapshormonen liggen.

Woensdag 12 november

We zijn maar met zijn vieren. Het zijn 3 leuke vrouwen waarvan we aardig in leeftijd verschillen. 32, 28 en 23 jaar, net als ik. Ik heb ze nog nooit eerder gezien en in het begin voel ik mij nog vrij ongemakkelijk. We zitten in een rondje op een yogabal op en neer te bounchen. Terwijl de stem van de docente vervaagt naar de achtergrond dwalen mijn gedachten af naar waar ik eigenlijk mee bezig ben. Ik voel de slappe lach opkomen maar kan het nog snel voorkomen door te bedenken dat ik dat echt niet kan maken tegenover de docente en de andere cursisten. Sue doe alsjeblieft even normaal herhaal ik meerdere keren in mijn hoofd om weer tot bedaren te komen.

Even later lig ik met mijn ogen dicht op het yoga matje. We doen verschillende bekkenbodemspier oefeningen waarvan ik denk dat die behoren tot de “drie kwartier actief bewegen”. Onder actief bewegen versta ik tot het uiterste gaan met het zweet op je kop. Maar bij yoga is dat blijkbaar minuscule bewegingen maken met je spieren. De bewegingen die je moet maken zijn zo gering, dat ik me afvraag of ik uberhaubt wel iets aan het doen ben. Volgens de docente zijn we bezig met het bewust worden van je lichaam. Aangezien ik een echte wilde bras ben, is dit misschien goed maar toch voel ik mij er nog niet erg in thuis. Ik hou namelijk van uitputting. Totale uitputting aan het eind van een training. Dat ik bij wijze van spreken kruipend naar huis moet omdat alle spieren in mijn lichaam vermoeid zijn en pijn doen. Net als een goed potje seks. Ja daar krijg ik een voldaan gevoel van, maar je spieren een paar centimeter naar links of rechts verplaatsen, daar schiet ik niet veel mee op. Dit is niks voor een nuchtere west-fries, dit is sport voor watjes of voor zweverige yoga mensen die lenig zijn.

Ontspannen

Ik luister naar de docente die ons verteld rustig in te ademen en op het volgende ritme uit te ademen “deze wee komt nooit meer terug” of als wij het prettiger vinden “altijd is kortjakje ziek”. Ik open mijn ogen en kijk naar de 3 andere cursisten die hard hun best doen om te puffen. Mijn neus zit verstopt en het diep inademen via de neus, zonder een knorrend of piepend geluid te maken, lukt niet. Daarnaast moet ik wederom hard mijn best doen om mijn lach in te houden want waar ben ik in godsnaam mee bezig?

Na meerdere lessen en thuis oefenen weet ik mij eindelijk te ontspannen en krijg ik het gehele yoga effect door. Ik besef dat het eigenlijk best lekker is om al je spieren eens te ontspannen en lichaam en geest samen te brengen. Na extreem drukke werkdagen waarbij het eigenlijk nooit lukt om ontspannen een broodje te eten en meer dan 5 minuten achter elkaar pauze te hebben, zijn mijn lichaam en geest hier aan toe. Op deze momenten geniet ik extra van mijn zwangerschap omdat het echt even een momentje is van jezelf en je kind.

De laatste les

De laatste les is een les waarbij de partners mee moeten. Voor Bart is dit ook echt een moetje en ik heb hem beloofd dat hij niet hoeft te puffen. De les begint met een kennismakingsrondje en daarna volgt een stukje theorie waarbij de mannen, jawel, uitgebreid moeten gaan puffen op de melodie “heerlijk helder Heineken”. Ik schater het uit van het lachen. We vervolgen de les in de gymzaal waarbij de mannen leren ons te ondersteunen voor als het moment daar is. Ze leren zichzelf nuttig te maken tijdens de bevalling en het is schattig om te zien hoe goed zij daar hun best voor doen. Na een uur is de les voorbij en nog geen 5 minuten later zitten wij alweer in de auto. Bart is blij dat het voorbij is en hoopt dat nooit iemand dit te weten komt en ik 

LEES MEER VAN MIJN BLOGS OP www.writtenbysue.nl