De overgang van zwanger naar mama

Een van de dingen wat ik heerlijk vond van zwanger zijn was, dat ik heerlijk ongegeneerd met mijn dikke buik kon rondlopen. Ik hoefde mijn buik niet in te houden haha. Vol trots liep ik. Het mocht gezien worden! Het moeilijke vond ik wel om het de eerste 12 weken stil te houden. Dit is me dan ook niet gelukt voor familie en vrienden. Voor het werk is dit het me wel gelukt. Dan wilde ik echt zeker zijn dat het met de zwangerschap goed ging. Vanaf dat ik wist of we een meisje of jongen kregen begon ik al meteen met kleding in te slaan. Ik kon me niet beheersen. Ik vond het allemaal zo leuk. Die voorpret is gewoon fantastisch. Ik denk dat iedereen dat kan beamen. Ik had ook al een jaar voordat ik zwanger was 2 aapjes gekocht die ik in de gordijnen kon hangen. Jaja, ik wist toen al in welke thema ik de babykamer zou inrichten. Ook had ik als tik, toen we bezig waren om zwanger te raken, dat ik heel veel deed googlen., maar echt…eindelooosss. Wat als het niet lukte, wat kon ik dan doen? Denk aan voeding, bepaalde standjes. Je wilt niet weten hoeveel ik op google heb gezeten. Ik kon makkelijk 1 uur op internet struinen als ik in bed lag. Erg hé. Wat zwanger worden wel niet met je doet! Maar goed , mijn kinderwens was dan ook groot. Naast kleding kopen, vond ik het erg leuk om met de kinderkamer bezig te zijn. Hoe dit me is vergaan zal ik in een andere blog beschrijven.

Als ik terugkijk op mijn zwangerschap kan ik zeggen dat ik een fijne zwangerschap heb gehad. Ja, ik had in het begin wat buikpijn (elke dag water met gember gedronken, helpt tegen misselijkheid zeggen ze). Rond mijn 20ste week was ik een week duizelig waarbij ik niks kon, dan alleen maar liggen. Gelukkig had ik net herfstvakantie van mijn werk. Naja, gelukkig. Hmm, je snapt me wel 😉 Dit vond ik trouwens de ergste kwaal die ik heb gehad. Daar tegenover stond wel dat ik gewoon lekker veel drop kon eten, want dat had ik tenslotte voorgeschreven gekregen van de verloskundigen. Ja, sorry. Ik moet dit eten, anders val ik om. Doei. Maar de voordelen van de nadelen inzien hé. En rond de 34 weken kreeg ik echt dikke voeten en enkels. Gelukkig had ik een paar sneakers die ik aan kon doen haha. Mijn laarsjes kon ik niet meer aan en mijn lekkere huissokjes ook niet. Paar keer geprobeerd en maar geprobeerd, dan denk je misschien nog…morgen, já mórgen krijg ik ze misschien wel aan. Ja, maar niet heus. Nicole, je gelooft in sprookjes zeker!

Wat me overigens erg mee viel was mijn rug. Van nature heb ik veel rug en schouderklachten. Nu had ik er nauwelijks last van. Ik moet er wel eerlijk bijzeggen, dat ik niet met stoelen moest gaan sjouwen want dan had ik meteen last. Dan werd ik meteen teruggefloten door mijn lichaam. Ik ben een persoon die denkt, oh dat lukt me wel nog. Dan heb ik toch soms nodig dat andere mensen mij erop wijzen dat ik iets niet moet doen. En wat me ook heeft geholpen denk ik, dat ik ook gewoon heerlijk in mijn vel zat.

Met 36 weken ging ik met verlof. Joehoe ik hing de vlag uit. Stiekem had ik erg naar dit moment toegeleefd. Even rust aan mijn hoofd en heerlijk genieten van het kleine meisje in mijn buik. Alleen ik moest stiekem toch nog best veel doen in mijn verlof. Ik had me voorgenomen om iets creatiefs te maken voor op de babykamer. Het werd een toekan maken van stokjes. Ik had hem bijna af. Maar het kindje in mijn buik wilde er graag eerder uit…

To be continued………………….