De onverwachte stuitliggingon

Netjes heeft ons kleintje meer dan 30 weken met het hoofd naar beneden gelegen. Ik maakte mij dan ook geen enkele zorgen over de bevalling. Ik leefde er helemaal naartoe. Een prachtige afsluiting van de zwangerschap, zo zie ik dat. Maar toen was daar die ene nacht dat ik vanaf 01.00 alweer beneden zat omdat kleintje heel erg "moeilijk" en onrustig bezig was in de buik. Twee dagen later had ik toevallig een extra groeiecho waaruit bleek dat kleintje zich helemaal om had gedraaid. Nu na twee weken is er nog steeds niets veranderd. Vanochtend ben ik bij de chiropractor geweest en deze heeft mij behandeld om de kans te vergroten zodat kleintje de ruimte voelt om weer te kunnen draaien in de juiste positie. Hij vroeg zich echter wel af waarom de baby zich heeft gedraaid. Hier schijnt vaak een reden voor te zijn? Bij de echo zat de navelstreng in ieder geval niet om het nekje dus dat kan het niet geweest zijn.

Ik weet dat in een aantal gevallen de baby uit zichzelf terugdraait. Ik hoop ook echt dat dit bij ons kleintje ook zo is maar ik ben er gewoon verdrietig van geworden. Ik verlang zo naar een natuurlijke bevalling! Ik wil dat zo graag meemaken! Uiteraard kunnen ze het kind proberen te draaien bij de vk. Een keizersnede zou een gigantische domper zijn en dan is dat nog zwak uitgedrukt. Ik leef zo toe naar die bevalling. Daarnaast weet ik dat een stuitbevalling ook nog mogelijk is maar ik heb ook gelezen dat dit nogal risico's met zich meebrengt voor de baby. Ik weet niet of dat het waard is. Inmiddels ben ik nu (15 mei) 32 week en 3 dagen zwanger. Ik zou graag tips willen over iets wat ik mogelijk nog kan doen, wat voor jullie heeft gewerkt om de stuitligging te veranderen, over ervaringen bij een stuitbevalling (helemaal bij 1e kind) en een beetje steun kan natuurlijk ook geen kwaad haha.