De liggingsecho

Met 34 weken was het eindelijk zover, we mochten weer naar de verloskundige voor een echo. En wat had ik daar veel zin in. Voor het eerst een echo die ik niet heel spannend vond. Bij de eerste echo en de 20 weken echo was dit wel een ander verhaal. Maar nu gingen we er vanuit dat alles goed was en keken we er vooral naar uit weer even lekker naar ons ventje te kunnen kijken. 

Tot nu toe was er ook geen reden om te denken dat het niet goed zou zijn. Wel kreeg ik veel opmerkingen over mijn kleine buik, maar de verloskundige had me ervan verzekerd dat ik mij daar geen zorgen over hoefde te maken. Mijn baarmoeder groeide goed en mijn buik was inderdaad niet heel groot, maar iets met aanleg en sterke buikspieren was een prima verklaring. Ook had ze de keer daarvoor nog gevoeld en helemaal fijn, de baby lag met zijn hoofdje naar beneden. Ik kon door mijn buik heen hetzelfde voelen als wat zij vertelde, dus dat harde bolletje bij mijn ribben waren zijn billen. Sindsdien was hij niet meer anders gaan liggen, daar had ik anders wel iets van gevoeld. De liggingsecho zou dus vooral een leuk feestje worden om onze vent weer te bewonderen. 

Dat liep toch net even wat anders. Het eerste wat de verloskundige zei bij de echo was ‘we hebben te maken met een eigenwijsje’. Want die lekkere zachte spekbilletjes van onze babyboy die ik dacht bij mijn ribben te voelen bleken niet zijn billen maar zijn hoofd te zijn.. oeps.🙈 Als ik die na zijn geboorte maar niet door elkaar ga halen! Hij bleek dus toch in stuitligging te liggen, in plaats van al mooi met zijn hoofdje naar beneden. Maar goed, we waren "pas" bij 34 weken, dus er was nog een kans dat hij uit zichzelf ging draaien gaf de verloskundige aan. Er werd een nieuwe echo ingepland en we moesten een weekje afwachten en zouden we weer verder. Ondertussen kregen we de tip mee om ons vast te verdiepen in uitwendige draai versies, maar ook te kijken naar mogelijke alternatieve opties, zoals voetzoolreflexmassage en moxa therapie. 

Moet je net mij hebben... Als zorgmedewerker weet ik goed dat er veel is wat in de reguliere gezondheidszorg niet zaligmakend is en dat alternatieve gezondheidszorg soms best een uitkomst kan bieden. Maar of deze dingen het nou zouden zijn? Ik word al panisch en gestresst bij het idee dat er iemand anders aan mijn voeten zit en van het idee van een soort wierook stokjes bij mijn tenen, krijg ik zo de slappe lach dat ik vast mijn buikspieren te veel aanspan om nog maar enigszins beweging toe te laten voor de kleine vent. Begrijp mij niet verkeerd, want ik begrijp het helemaal als je alles geprobeerd wilt hebben om de draaiing voor elkaar te krijgen, maar in dit geval geloof ik toch net iets meer in de reguliere gezondheidszorg. 

Maar natuurlijk wilden wij ook alles proberen, dus spraken we af: we wachten de volgende echo af en als hij dan niet gedraaid is gaan we meteen daarna alle alternatieven proberen. Als dat vervolgens niet zou werken konden we vanaf 36 weken de uitwendige versie gaan proberen. 

Ook dat liep toch weer wat anders.. Hoe? Dat lees je in de volgende blog. 

Lag jouw kindje ook in stuit en heb je veel verschillende dingen geprobeerd om je kindje te laten draaien? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!