De hor(or)monen

Ja de hormonen.. de bende die je met veel liefde je lijf in jekkert voor die ene grote wens.

Echt wel bizar wat hormonen met je lijf kunnen doen.

Ze zorgen er natuurlijk voor dat er zo veel mogelijk follikels gaan groeien waar uiteindelijk zo veel mogelijk embryo's uit ontstaan maar daarvoor is het wel noodzakelijk dat je eigen natuurlijke cyclus word onderdrukt want het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een eisprong hebt met zo n 10 eitjes! Vervolgens moet er weer een kunstmatige eisprong komen maar dit wel precies op het juiste moment voor de punctie..

Het is echt wel een heel bijzonder proces zo. Maar uiteraard hebben al deze injecties ook bijwerkingen en hormonale bijwerkingen zijn ook wel echt weer een ervaring apart haha..

Tijdens de iui behandelingen heb ik ook verschillende hormonen moeten slikken/spuiten maar dit was vergeleken met ivf maar weinig en had ik (naar mijn idee) niet zo veel last van.

Toen ik zag wat een tas vol hormonen we mee naar huis kregen voor ivf was ik toch wel heel benieuwd hoe ik daarop zou reageren.

Ergens was ik er ook wel van overtuigd dat ik me bewust zou zijn van "hormonale stemmingswisselingen" en ik dat heus nog wel een beetje kon sturen maar toch had ik tegen Björn en op mijn werk gezegd dat ik het wel wilde weten als ik stom of onredelijk deed want ik wilde niet degene zijn waarvan mensen zouden zeggen "oh laat haar maar, ze zit aan de hormonen".

Qua bijwerkingen had ik verwacht dat ik bijvoorbeeld snel zou moeten huilen of snel geïrriteerd zou zijn maar eigenlijk had ik dat helemaal niet en had ik toch wel het idee dat ik er makkelijk doorheen ging. Iedereen vond me nog aardig, ik kon gewoon films kijken zonder te huilen en ik ging niet elke avond om 20.00 naar bed omdat ik te moe was.

Het bizarre aan hormonale bijwerkingen is dus eigenlijk dat je het zelf echt niet in de gaten hebt.. je hebt echt het idee dat je "normaal"doet. Ik begon het eigenlijk pas te merken toen ik klaar was met de hormonen en ze langzaam me lijf weer uitgewerkt werden.

Waar ik achteraf gezien dus last van had was eigenlijk vooral dat ik alles stom vond en nergens meer zin in had.

Ik ben geen 1 dag thuis gebleven van mijn werk maar uit het werk bijvoorbeeld nog even naar de supermarkt gaan was echt iets waar ik tegenop kon zien. Ik wilde vooral gewoon graag thuis zijn. Ook onze verjaardagen eind van het jaar was iets waar ik ECHT gewoon geen zin in had.

Niet omdat ik te moe was ofzo maar gewoon omdat ik me "meh" voelde.

Verder was alles gewoon standaard stom.. Hoe kon de gemeente bijvoorbeeld voor mij gaan bepalen dat ik plastic afval ga scheiden?! Daar had ik geen zin in dat snappen ze toch wel!? 😉

Een aantal weken nadat ik gestopt was met de hormonen voelde ik me steeds weer wat blijer worden en kreeg ik weer zin om dingen te ondernemen en daardoor merkte ik pas hoe anders ik me de maanden daarvoor heb gevoeld.

Hor(or)monen, fijn dat het er is maar wat doet het gekke dingen met je!

Liefs van Linds