7 jaar geleden
De brief, daar is hij dan!
Aan al het wachten komt een eind...... toch? Ook al voelt het niet zo!
Daar was hij dan, de brief...
De langverwachte brief van het UMCG.
Wel te verstaan, afgelopen donderdag, tussendemiddag viel hij op de deurmat...
Ik was niet thuis op dat moment en mijn man heeft netjes gewacht tot ik thuis was met het open maken van de brief.
Toen ik thuis kwam lag hij op tafel en natuurlijk heb ik hem meteen open gemaakt, oh nee. Eerst even voelen, hmmmmmm wat een dikke enveloppe met papieren!
Bij het open maken zat er direct een afsprakenbrief in, hey! dat was een meevaller, aan de telefoon hadden ze namelijk gezegd dat we eerst alle formulieren toegestuurd kregen en weer terug moesten sturen en dan pas de afspraak kregen, maar nu hadden we de afspraak dus meteen. 19 April mogen we naar voortplantingsgeneeskunde, om 15.30 uur.
Helaas, voortplantingsgeneeskunde... Wat dus waarschijnlijk betekent dat we weer door de hele molen aan onderzoeken moeten voordat we met het traject mogen beginnen.
Persoonlijk kan ik me hier niet zo in vinden als dit weer nodig is, ik heb namelijk een regelmatige cyclus van standaard 28 dagen, gebruik al 5 jaar geen anti conceptie meer, ik ben al eens door de onderzoeksmolen geweest 3 jaar geleden op voortplantingsgeneeskunde en ik heb bewezen dat ik een zwangerschap kan uitdragen.
Maargoed, misschien valt het mee... Misschien heb ik het wel fout. Ik hoop het maar.
6 april mag mijn man eerst naar het lab van het umcg om zijn zwemmers te laten onderzoeken, daarvan krijgen we 19 april ook de uitslag. Dat vinden we beide wel een beetje spannend hoor, zou het verbeterd zijn? Of zou het verslechterd zijn? Of misschien nog wel hetzelfde gebleven, we zullen het wel horen de 19e.
Ondertussen zaten wij al een poosje in spanning want we konden elk moment oom en tante worden, in de nacht van donderdag op vrijdag was het dan zo ver, kregen we het telefoontje waar we ook al zo lang op wachtten, ons nichtje is geboren! JOEPIE! En mensen, wat is ze mooi... Zoooooo perfect en ik ben zo ongelooflijk trots op mijn schoonzusje en haar man! Wat hebben ze het goed gedaan. En ons nichtje? Liefde op het eerste gezicht, dat kleine frummeltje die daar zo onschuldig bij haar mama ligt. Genieten hoor dit, zowel voor hun als voor ons.
Mijn beste vriendinnetje (al vanaf groep 3) is ook in verwachting, van haar 2e. Ze is eind Juli uitgerekend dus dat duurt nog eventjes. Maar ook daar kan ik zo van genieten en ik ben inmiddels 2 keer mee geweest naar de verloskundige.
En dan kijk ik op dat grote scherm hoe de baby heen en weer wiebelt, zijn middelvinger even opstak en zijn mama een paar flinke schoppen gaf, elk nieuw leven is een wonder, elk kindje zo bijzonder.
En wat doen wij nu? Tsja,,, Wachten he. Wachten, wachten en nog eens wachten. Nog 4 weken en 2 dagen, counting the days!
